نکته مهم در مورد لبنیات برای جلوگیری از مشکلات گوارشی

عناوین

بسیاری از افراد پس از مصرف لبنیات دچار علائمی مانند:

این علائم معمولاً به عدم تحمل لاکتوز نسبت داده می‌شوند، اما ممکن است ناشی از حساسیت به پروتئین‌های شیر نیز باشند.

عدم تحمل لاکتوز زمانی رخ می‌دهد که بدن قادر به هضم لاکتوز (قند موجود در شیر) نیست، زیرا آنزیم لاکتاز به مقدار کافی در دستگاه گوارش تولید نمی‌شود.
حساسیت به شیر یک واکنش سیستم ایمنی نسبت به پروتئین‌های شیر، به‌ویژه کازئین و وی (Whey) است که می‌تواند منجر به التهاب، مشکلات گوارشی و در برخی موارد واکنش‌های شدید آلرژیک شود.

کازئین پروتئین اصلی موجود در شیر است که به دو نوع تقسیم می‌شود:

کازئین A1: برخی مطالعات نشان داده‌اند که این نوع کازئین ممکن است در برخی افراد منجر به افزایش التهاب و مشکلات گوارشی شود. همچنین ارتباطاتی بین مصرف زیاد کازئین A1 در دوران کودکی و افزایش احتمال ابتلا به دیابت نوع ۱ مطرح شده است، اما هنوز شواهد قطعی وجود ندارد.
کازئین A2: در برخی از لبنیات مانند شیر بز، شیر گوسفند و گاوهای نژاد خاص (مانند گاوهای جرزی و گایرنزی) بیشتر یافت می‌شود. اگر به کازئین A1 حساس هستید، بهتر است محصولات حاوی کازئین A2 را امتحان کنید. بررسی برچسب محصولات لبنی و انتخاب گزینه‌های A2 ممکن است به کاهش مشکلات گوارشی کمک کند (برخی از شیرهای گاوی حاوی کازئین A1 هستند).

اگر عدم تحمل لاکتوز دارید، می‌توانید از شیرهای بدون لاکتوز یا محصولات تخمیری مانند ماست پروبیوتیک استفاده کنید.
اگر به کازئین A1 حساس هستید، می‌توانید شیر و پنیر بزی یا گوسفندی را امتحان کنید.
در صورت وجود حساسیت به شیر، بهتر است با پزشک متخصص مشورت کرده و جایگزین‌های مناسب مانند شیرهای گیاهی (مانند شیر بادام، شیر نارگیل یا شیر سویا) را امتحان کنید.
برای تشخیص دقیق، می‌توانید آزمایش‌های مربوط به عدم تحمل لاکتوز و آلرژی غذایی را انجام دهید.