خلاصه کتاب با اقتدار برخاستن

نویسنده پس از جدال با مرزها، صداقت و سخاوت، بینش‌های ارزشمندی برای خود به دست آورد.

با اقتدار برخاستن قدرت در عمل چگونه به نظر می‌رسد؟ نویسنده با داستانی مختصر اما گویا، تجربه‌ی برخاستن خود را به تصویر می‌کشد.

پس از موافقت با سخنرانی در یک کنفرانس، برگزارکنندگان به نویسنده اطلاع دادند که باید اتاق هتل را با سخنران دیگری به اشتراک بگذارد. نویسنده با این موضوع احساس راحتی نمی‌کرد، اما مشخص شد که تقاضای اتاق خودش نشدنی است. بنابراین، نویسنده که می‌خواست انسان خوبی شناخته شود، با اتاق مشترک موافقت کرد.

هم اتاقی او یک فاجعه‌ی کامل بود. او کاناپه هتل را با چکمه‌های کثیف خود لکه‌دار می‌کرد، و قانون ممنوعیت سیگار در هتل را نادیده می‌گرفت و خودش و خانم براون را به دردسر انداخت. نویسنده شوکه شده بود و احساس می‌کرد که به دلیل موافقت با خواسته‌های سازمان دهنده‌ی جلسه، مجازات شده است.

پس از ارائه سخنرانی و آماده شدن برای پرواز به خانه، نویسنده شروع به مواجهه با احساسات خود کرد. با توجه به افکار قضاوتی و نفرت‌آمیز خود نسبت به تقریباً همه افرادی که در فرودگاه می‌دید، نویسنده به این فکر افتاد که چرا چنین احساسات منفی‌ای دارد.

او با نوشتن یک پیش‌نویس ابتدایی و نه چندان خوب که داستانش از اتفاقات کنفرانس را ثبت می‌کرد، شروع به جدال و صحبت با احساساتش کرد. این نوشته طولانی نبود، اما همه‌ی احساسات کلیدی در آن وجود داشت: “من آسان‌گیر و انعطاف‌پذیر بودم (بر خلاف میل باطنی‌ام)، و به جای قدردانی، برگزارکنندگان سخنرانی از من سوءاستفاده کردند.” “من خوب بودم. آن‌ها بد بودند. این منصفانه نبود و من لایق این بی انصافی نبودم.”

پس از جدال، نویسنده متوجه چند نکته شد. چیزی که او در مورد خودش کشف کرد، ساده اما انقلابی بود: برای جلوگیری از رنجش بیهوده و خسته کننده، باید مرزهای خود را حفظ می‌کرد. او به جای سرزنش مردم و ناامیدی از ناعادلانه بودن دنیا، تصمیم گرفت که از این به بعد مسئول سعادت خودش باشد، حتی اگر تحت فشار دیگران باشد.

جدال با انتظارات می‌تواند به ما کمک کند از ناامیدی دوری کنیم و شروع به بخشش کنیم.

آخرین باری که این جملات به ذهنتان آمد، کِی بود: “می‌دانستم که این اتفاق خواهد افتاد!” یا “آیا چیز زیادی خواستم؟”
در این زمان‌ها احتمالاً نوعی ناامیدی را تجربه می‌کردید، احساسی که ما اغلب در زندگی حرفه‌ای و شخصی خود با آن مواجه می‌شویم.

چه در مورد گذراندن یک تعطیلی با خانواده و چه در مورد دادن یک ارائه در محل کار، انتظارات ما اغلب بدون اینکه متوجه باشیم به وجود می‌آیند. و در حالیکه داشتن انتظارات اغلب انرژی‌زا و هیجان‌انگیز است، منشأ بسیاری از ناامیدی‌ها نیز هست. زمانی که واقعیت با انتظارات ما مطابقت ندارد، اغلب عصبانی یا غمگین می‌شویم. اما لازم نیست اینطور باشد!

جدال می‌تواند به ما کمک کند تا با خنثی کردن انتظارات ناسالم، با ناامیدی مقابله کنیم. از همکاران یا همسرتان چه انتظاری دارید؟ از خودتان چه انتظاری دارید؟ و چرا انتظار چنین چیزهایی را دارید؟ اغلب اوقات، انتظارات ما مخفی هستند و تا زمانی که احساس ناامیدی نکنیم متوجه نمی‌شویم که این انتظارات چه بوده است. چالش این است که انتظاراتمان را برای خود آشکار کنیم.

بنابراین آنها را کشف کنید و با افرادی که از آنها انتظار دارید، بحث کنید. نویسنده و شریک زندگی‌اش همیشه انتظارات خود را برای آخر هفته، تعطیلات و هفته‌های کاری پرمشغله مورد بحث قرار می‌دهند تا همه چیز را واقع بینانه نگه دارند.

انتظارات همچنین در زمان بخشش نقش اصلی را بازی می‌کنند. خانواده و روابط عاشقانه منابع بزرگ عشق هستند، اما می توانند منبع بزرگ آسیب و درد نیز باشند. در مراحل مختلف زندگی، همه‌ی ما ناگزیر با مسئله بخشش دست و پنجه نرم می‌کنیم.

با این حال، بخشش چیزی بیش از فراموش کردن یک عمل آزاردهنده و دردناک است. گاهی، به معنای از دست دادن برخی انتظارات است. شاید زمان آن رسیده که از انتظارِ داشتنِ والدینی که هرگز اشتباه نمی‌کنند، دست بردارید و آن‌ها را به عنوان افرادی با مشکلات و ضعف‌های خودشان بشناسید. یا ممکن است نیاز داشته باشید از رویای داشتن یک ازدواج کامل و بدون مشاجره خداحافظی کنید. این موارد هستند که به ما اجازه می‌دهند از تعارضات رها شده و روابط خود را پیش ببریم.

درخواست کمک نشانه شجاعت است، نه ضعف و برای قوی شدن ضروری است.

آیا تا به حال از آن لحظاتی را داشته‌اید که کسی چیزی بگوید و آن صحبت برای مدت طولانی با شما بماند و عمیقاً در شما طنین انداز شود؟ در یک مراسم جمع آوری کمک مالی برای حمایت از بی خانمان‌ها، کشیش کلیسای برنه براون چیزی گفت که او را به لرزه درآورد: “وقتی نگاه خود را از یک فرد بی خانمان دور می‌کنید، انسانیت او را کاهش می‌دهید.”

این سخنان ناگهان گوشه‌ای ناشناخته از رفتار خود او را آشکار کرد. نویسنده با توجه به اینکه از سخنان کشیش احساس ناراحتی می‌کرد، شروع به مواجهه با خودش کرد. نیاز، امتیاز و قضاوت، زمانی که نویسنده متوجه شد که او نیز از افراد بی خانمان در خیابان دوری می‌کند، با هم برخورد کردند.

بنابراین، زمان نوشتن پیش نویس اولیه‌اش فرا رسیده بود: «من به اندازه کافی به دیگران کمک نمی‌کنم. از این فراوانی‌ای که دارم و چقدر کم کمک می‌کنم، احساس شرمندگی می‌کنم، و بنابراین مواجهه با کسانی که به کمکم نیاز دارند، برایم دشوار است. باید بیشتر کار کنم!!!»

نویسنده با زندگی ممتاز خود جدال می‌کرد، زندگی به دور از رنج بی خانمان‌ها. اما او همچنین با تعصب خودش نیز در جدال بود. او از جوانی فکر می‌کرد که کمک خواستن نشانه‌ی ضعف است.

فهمیدن این که او به افراد بی خانمان به خاطر درخواست کمک کردن‌شان، به چشم حقارت نگاه می‌کند، نویسنده را به تجلی دیگری سوق داد. او فهمید که کمک خواستن اصلاً ضعف نیست. در واقع، این بخش مهمی از روند با اقتدار برخاستن است. پاک کردن گرد و غبار از خود پس از شکست، جسارت می‌خواهد، و جسارت بیشتری می‌خواهد که از کسی بخواهید به شما کمک کند.

جدال با مسئولیت پذیری و اعتماد می‌تواند تیم شما را قوی‌تر از همیشه کند.

داستان مردی به نام اندرو یک مثال عالی از این است که چگونه جدال با مسئولیت‌پذیری (accountability) می‌تواند روابط حرفه‌ای را احیا کند، حتی زمانی که کار سخت می‌شود.

اندرو یک رهبر ارشد در یک آژانس تبلیغاتی کوچک اما موفق بود و عنوان متخصص استراتژی مقیم را در محل کارش به دست آورده بود. یکی از همکارانش حتی تا آنجا پیش رفت که گفت: «اندرو دلیل این است که کارها بسیار خوب پیش می‌روند. حرف او طلاست و همه به او اعتماد دارند.»

اما در یک مورد، اندرو اشتباه بزرگی مرتکب شد. تیم او به دستور او خیلی سخت روی یک پروژه کار کرده بودند و پروژه شکست خورد. همکارانش عصبانی بودند. اعتمادشان متزلزل شد. اندرو می‌دانست که این پروژه یک ریسک بزرگ است و این دانش را به تیم خود منتقل نکرده بود. اوضاع خیلی متشنج بود. پس چگونه اندرو با اقتدار برخاست؟! با جدال با مسئولیت و اعتماد.

به عنوان رهبر تیم، اندرو مسئول نتیجه‌ی پروژه بود. برای مقابله با این شکست، او نیاز به پاسخگویی (accountability) داشت.

مسئولیت پذیری برای هر رابطه‌ی قوی یا فرهنگ کاری سالم ضروری است. این امر از افراد می‌خواهد که عذرخواهی کنند و جبران کنند، که به شجاعت بسیار زیادی نیاز دارد. اندرو وقتی جلوی تیمش ایستاد و گفت: “من خراب کردم و از این بابت متاسفم” ثابت کرد که این شجاعت را دارد.

اندرو همچنین با مسئله اعتماد روبرو شد. برخلاف تصور رایج، اعتماد و اشتباه می توانند با هم وجود داشته باشند.  تنها چیزی که لازم است توانایی ترمیم روابط و وفادار ماندن به ارزش‌هایمان است. تمایل اندرو برای اعتراف به اشتباه خود، نمایش قدرتمندی از ارزش های اصلی تیمش بود. صداقت او حتی انقلابی برای خود در محل کار ایجاد کرد که منجر به سطوح بالاتر اعتماد، احترام و شفافیت شد.

مثال تیم اندرو نشان می‌دهد که وقتی یک سازمان یا گروهی در سازمان دچار شکست یا سقوط می‌شود، چه اتفاقی می‌افتد. در بخش بعدی خلاصه، ما عمیق‌تر به این خواهیم پرداخت که چگونه گروه‌ها می‌توانند فرآیند با اقتدار برخاستن را برای عبور از چنین چالش‌هایی اعمال کنند.

با اقتدار برخاستن وقتی به صورت گروهی انجام شود، حتی قدرتمندتر است.

با اقتدار برخاستن می‌تواند برای افراد معجزه کند. اما اگر حتی سازمان‌ها، شرکت‌ها، کسب‌وکارهای کوچک، مدارس یا مکان‌های عبادت، این فرآیند را بخشی از فرهنگ خود کنند، چه؟ در این صورت ما خواهیم دید که افراد درون یک گروه چقدر می‌توانند قدرتمند باشند وقتی با هم قوی شوند.

The Daring Way شرکتی است که توسط نویسنده رهبری می‌شود تا به متخصصان کمک کند که با مسائل آسیب پذیری، شجاعت و شایستگی در محل کار مواجه شوند. آنها این کار را با تبدیل کردن صحبت کردن (rumbling) به بخشی از کار خود انجام می‌دهند. این فرایند اینگونه است:

نویسنده در طی جلسه‌ای با تیم خود متوجه شد که زمان کافی برای بررسی کل دستور کار وجود ندارد. بنابراین او پرسید که آیا اعضای تیم می‌توانند بحث در مورد یک پروژه خاص را به تعویق بیندازند. یکی از آنها بیان کرد: «وقتی شما خواستید که این مورد را به پایان دستور کار منتقل کنیم، من این داستان را ساختم که آن را به تعویق انداخته‌ایم زیرا دیگر برای ما اولویت ندارد. این موضوع من را نگران می‌کند، زیرا ۷۰ درصد از وقتم را صرف آن پروژه کرده‌ام.»

این اولین پیش نویس اولیه‌ی اعضای تیم بود. نویسنده با اذعان به این موضوع پاسخ داد: «از اینکه درباره‌ی این موضوع صحبت کردید، متشکرم. من آن را جابه‌جا کردم زیرا این مسئله‌ای است که ما نمی‌توانیم در انجامش عجله کنیم. من ترجیح می‌دهم فردا دوباره ملاقات کنم تا اینکه امروز یک فرصت کوتاه به آن بدهم.» اعضای تیم موافقت کرده و از نویسنده تشکر کردند.

درس اینجا چیست؟ نویسنده متوجه شد که باید همیشه در نظر بگیرد که تصمیمات سازمانی چه احساسی را در اعضای تیم ایجاد می‌کند و انتخاب‌های خود را توضیح دهد تا هیچ کس احساس ضعف نکند. این مثال همچنین نشان می‌دهد که صحبت کردن (rumbling) در جلوگیری از تعارض چقدر مؤثر است.

در واقع، تمایل به جدال در مورد تضاد، خواه مهلت از دست رفته پروژه باشد یا ضرر مالی، مانع از سقوط تیم آنها در مواقع بحران شده است. روایاتی که ما پیرامون مبارزات خود می‌بافیم، می‌تواند انعطاف‌پذیری یک سازمان را از بین ببرد. با جدال و از طریق گفت‌وگوی باز و سازنده، تیم‌ها می‌توانند متحد شوند، تجربیات خود را آشکارا به اشتراک بگذارند، و بینش‌های جدیدی به دست آورند که آنها را قادر می‌سازد با هم، قوی‌تر از قبل، از شکست بازگردند.

خلاصه نهایی

پیام کلیدی این کتاب:

با اقتدار برخاستن فرآیندی با سه مرحله است: مواجهه، صحبت کرن (جدال) و انقلاب. مواجهه مستلزم شناخت احساسات خود و کنجکاوی در مورد آنها است. صحبت کرن و جدال به معنای زیر سوال بردن داستان‌هایی است که می‌گوییم تا درباره‌ی خودمان بیشتر بدانیم. و در نهایت، انقلاب تغییر اساسی است که ما هنگام برخاستن تجربه می‌کنیم، شجاعانه‌تر و مطمئن‌تر از قبل!

توصیه عملی:

با تیم خود صحبت کنید!

ما دیدیم که روند با اقتدار برخاستن و افزایش قدرت به افراد محدود نمی‌شود، بلکه می‌تواند در گروه‌ها نیز اعمال شود. برای دقیق‌تر کردن این فرآیند، در اینجا چند سوال وجود دارد که پرسیدن آنها، به ویژه در یک محیط سازمانی مفید است:

• افراد تیم ما چه احساساتی را تجربه می‌کنند؟
• برای کنجکاوی به چه چیزی نیاز داریم؟
• داستان‌هایی که اعضای تیم می‌سازند، چیست؟
• این داستان‌ها در مورد روابط درون تیم، ارتباطات و فرهنگ تیم چه چیزی می‌توانند به ما بگویند؟
• یادگیری‌های کلیدی چیست؟
• و چگونه بر اساس این آموخته‌های کلیدی عمل کنیم؟

این سؤالات صحبت کردن را در تیم شما تسهیل می‌کنند و پاسخ کامل به آنها تیم شما را به هم نزدیکتر می‌کند.