خلاصه کتاب مثل یک هنرمند بدزد

با تقلید از قهرمانان خود شروع کنید و با تقلید از آنها به پایان برسانید.

بنابراین هنر واقعی وجود ندارد. اما آیا این بدان معناست که شما می‌توانید صرفا از کارهای شخص دیگری کپی کنید؟

به نوعی بله! در حالیکه نمی‌توانید با به اشتراک گذاشتن کار دیگران، آن را به عنوان اثر خود سرقت کنید، کپی کردن متفاوت است – و این یک راه عالی برای شروع است.

وقتی تازه شروع به کار می‌کنید، ممکن است ندانید دقیقاً چه چیزی می‌خواهید ایجاد کنید. در این مرحله، تقلید از قهرمانان‌تان می‌تواند شروعی فوق العاده مفید باشد.

پس آن فردی را که کارش را دوست دارید پیدا کنید و سعی کنید مانند او باشید. این فقط به معنای کپی برداری از هنر آنها نیست. همه چیز را در مورد آنها تقلید کنید: در مورد سبک زندگی آنها و انگیزه‌شان برای کار بیاموزید.

بسیاری از نوازندگان، مانند نیک کیو (Nick Cave)، با تقلید از قهرمانان خود شروع کردند.

همانطور که به کپی برداری از آنها ادامه می‌دهید، به تدریج متوجه می‌شوید که کاملاً با آنها متفاوت هستید. در برخی مسایل، شما نمی‌توانید دقیقاً همان کاری را کنید که آنها انجام داده‌اند.

وقتی این بخش‌های ضعیف‌تر را پیدا کردید، جایگاه خود را پیدا کرده‌اید، راه خودتان برای خلق هنر. این “نقاط ضعف” همان چیزی است که شما باید شروع به بهره برداری کنید. این فرایند شبیه سازی نامیده می‌شود.

کنون اوبراین (Conan O’Brien)، کمدین و مجری، کار خود را به شیوه‌ای مشابه آغاز کرد. در ابتدا با الهام از دیوید لترمن (David Letterman)، او سعی کرد از او تقلید کند، اما نتوانست به طور دقیق سبک او را تکرار کند. با این حال، این تفاوت‌ها به او این امکان را داد که متمایز شود و هویت منحصر به فرد خود را جدا از قهرمانش توسعه دهد.

دیوید لترمن می‌خواست جانی کارسون (Johnny Carson) شود، که به نوبه‌ی خود می‌خواست جک بنی (Jack Benny) باشد! هر یک از این مردان با تقلید از پیشینیان خود شروع کردند، سپس ضعف خود را یافتند که آنها را متفاوت می‌کرد، و شغل خود را به این تفاوت‌ها وابسته کردند. حوزه‌هایی که نتوانستند از قهرمانان خود کپی کنند، در نهایت به تعریف حرفه‌شان و تبدیل کارشان به آن چیزی که بود، ختم شد.

وقتی زندگی خود را روی هنر متمرکز می‌کنید، سرگرمی‌ها و پروژه‌های جانبی خود را رها نکنید.

هنگامی که به عنوان یک هنرمند در مسیر خود قرار می‌گیرید، ممکن است وسوسه شوید که سرگرمی‌ها و پروژه‌های جانبی خود را رها کنید تا بتوانید کاملاً خود را در کار خود غرق کنید.

این ممکن است ایده‌ی خوبی به نظر برسد، اما محدود کردن خود از این طریق در واقع می‌تواند مانع بهره وری و شادی شما شود.

چند علت برای این موضوع وجود دارد. اول از همه، سرگرمی‌ها و سایر پروژه‌های شما زمانی که با بلاک‌ها و سدهای خلاقیت برخورد می‌کنید، یک خروجی برای شما فراهم می‌کنند.

اگر فقط روی یک پروژه تمرکز کنید، وقتی به یک بلاک برخورد کردید، چه خواهید کرد؟ احتمالاً سعی خواهید کرد که آن بلاک را از بین ببرید، اما تلاش‌های شما به احتمال زیاد بیهوده خواهد بود و منجر به ناامیدی و کاهش کیفیت کار شما می‌شود.

خلاقیت و الهام اغلب زمانی به وجود می‌آید که به ذهن خود اجازه دهید که سرگردان (wander) باشد. بنابراین خوب است که چند پروژه‌ی پشتیبان داشته باشید که می ‌واند شما را از پروژه‌ی مرکزی خود منحرف کند، آنها می‌توانند فضای ذهنی لازم را برای نوآوری ایجاد کنند.

پروژه‌های جانبی حتی نیازی به خلاقیت ندارند. اگر وقت خود را به کارهای خانه اختصاص دهید، یا حتی به خود اجازه دهید هر از چند گاهی کارها را به تعویق بیاندازید، همان اثر را تجربه خواهید کرد.

حفظ سرگرمی‌های خود نیز مهم است زیرا اگر آنها را رها کنید، احتمالاً احساس پوچی خواهید کرد. اگر به خود اجازه ندهید که گاهی اوقات استراحت کنید و از خودتان لذت ببرید، چگونه می‌توانید واقعاً خلاق باشید؟ مهم نیست چقدر زمان به پروژه‌ی اصلی خود اختصاص داده‌اید، اگر فعالیت‌های اوقات فراغت خود را پس بزنید و رها کنید، همیشه نوعی خلا و جای خالی در زندگی خود خواهید داشت.

نویسنده زمانی متوجه این موضوع شد که نواختن گیتار را متوقف کرد تا روی هنرش تمرکز کند. او همچنین احساس پوچی می‌کرد، تا اینکه به خود اجازه داد برای تفریح ​​به سراغ گیتار برود. او احساس شادی و خوشبختی بیشتری داشت و آثار هنری او نیز بهبود یافت.

کار خود را با دیگران به اشتراک بگذارید تا شناخته شوید، اما ابتدا از مزایای گمنامی لذت ببرید.

آیا می‌خواهید مشهور شوید؟ بسیاری از ما شهرت را می‌خواهیم. هدف برخی از هنرمندان این است که در اسرع وقت به شهرت دست یابند، اما این مسیر را دنبال نکنید. در حالیکه هدف گذاری برای شناخته شدن در درازمدت عالی است، اما وقتی برای اولین بار شروع می‌کنید، گمنامی در واقع می‌تواند به حرفه‌ی شما کمک کند.

گمنامی به شما این شانس را می‌دهد که خلاق باشید و اشتباه کنید. وقتی مردم شما را بشناسند، تمام جنبه‌های کار شما مورد بررسی قرار می‌گیرد. شما برای ایجاد هنر “بزرگ” تحت فشار بسیار بیشتری خواهید بود. همچنین آزمایش کردن سخت‌تر خواهد بود، زیرا مردم از شما انتظاراتی خواهند داشت. اگر چیز جدیدی را امتحان کنید و نتیجه ندهد، آنها شکایت خواهند کرد.

وقتی شناخته شده نیستید، با این مشکلات روبرو نمی‌شوید. وقتی کسی از شما خبر ندارد، شما آزادید هر کاری که دوست دارید انجام دهید (و اشتباه کنید).

با این حال، شما می‌خواهید که در پایان مورد توجه قرار بگیرید. بنابراین، بهترین راه برای انجام این کار چیست؟

در واقع بسیار ساده است: شما باید کار خود را با دیگران به اشتراک بگذارید. و به لطف اینترنت، انجام این کار بسیار آسان است.

شما می‌توانید هر چیزی را با مردم به اشتراک بگذارید، به شرطی که اشتیاق شما را نشان دهد. این می‌تواند آخرین قسمت‌های کارتان، کارهای در حال انجام، تحقیق یا نکاتی در مورد تکنیک شما باشد. تنها چیزی که مهم است این است که بینندگان شما احساس کنند که چه چیزی شما را هدایت می‌کند و به شما الهام می‌بخشد.

وقتی مردم را دعوت می‌کنید که در اشتیاق و شگفتی شما سهیم شوند، آنها احساس می‌کنند که بیشتر با شما ارتباط دارند. همچنین احتمال بیشتری وجود دارد که با تمایل بیشتر برگردند.

بنابراین یک وبلاگ یا وب سایت ایجاد کنید یا کار خود را در پلتفرم آنلاین دیگری ارسال کنید. این بخش مهمی از سفر شما به عنوان یک هنرمند است.

توجه کنید که برای کسب اطالاعات بسیار ارزنده درباره‌ی اشتراک کار خود، می‌توانید خلاصه کتاب «جسور باش ، ارائه کن» یا «مثل هنرمندها چشمگیر باشید» را مطالعه کنید.