خلاصه کتاب زنانی که با گرگ‌ها می‌دوند

در سفر به سوی خرد، یاد بگیرید که چه چیزی را رها کنید و چه چیزی را حفظ کنید.

داستان اسلاویکِ واسالیسا (Vasalisa) با مادری در بستر مرگ آغاز می‌شود. او به دخترش واسالیسا یک عروسک هدیه می‌دهد. پس از مرگ مادرش، پدر واسالیسا دوباره ازدواج می‌کند و علیرغم تلاش‌های جدی او برای جلب رضایت نامادری و خواهران ناتنی‌اش، آنها به هر حال با او بدرفتاری می‌کنند.

یک شب، آنها واسالیسا را به جنگل می‌فرستند تا از جادوگر معروف، بابا یاگا، آتش بیشتری طلب کند. واسالیسا با عروسک وفادارش که در جیبش گذاشته سفر خود را آغاز می‌کند. در هر چهارراه، او به دنبال راهنمایی از عروسکش است که مسیر او را با خرده سوخاری هدایت می‌کند و مطمئن می‌شود که در پیچ‌های صحیح حرکت می‌کند. هنگامی که او به کلبه‌ی بابا یاگا می‌رسد، جادوگر پیشنهاد معامله می‌دهد، او به واسالیسا می‌گوید که اگر بتواند توده‌ای از خاک را از انبوهی از دانه‌های خشخاش جدا کند، آتش را به او خواهد داد.

مقاله مرتبط: افسانه‌ی بابا یاگا

واسالیسا ناامید می‌شود، اما عروسکش این کار غیرممکن را برای او انجام می‌دهد. بابا یاگا که تحت تأثیر تدبیر غیرمنتظره واسالیسا قرار گرفته، از او در مورد منبع خرد و مهارتش سؤال می کند. واسالیسا پاسخ می‌دهد: به برکت مادرم. ذکر برکت در خانه‌اش، جادوگر را خشمگین می‌کند، بنابراین واسالیسا را با جمجمه‌ای که چشمانش شعله‌ور است به خانه می‌فرستد. واسالیسا از جمجمه می‌ترسد، اما وقتی جمجمه به او می‌گوید که او را دور نریزد، به دستورش توجه می‌کند. در پایان، جمجمه انتقام می‌گیرد و نامادری و خواهران ناتنی واسالیسا را به خاکستر تبدیل می‌کند.

این داستان در مورد هدیه‌ی شهود است که از نسلی از زنان به نسل دیگر منتقل می‌شود. بابا یاگا مظهر کهن الگوی زن وحشی و دانا است و واسالیسا باید مراسم آغازین خود را بگذراند و تحت یک شروع دگرگون کننده قرار گیرد تا به قدرت شهود و غریزه‌ی خود قدم بگذارد.

این شروع دگرگون کننده با مرگ نمادین شخصیت مادری بسیار خوب آشکار می‌شود. همانطور که زنان بالغ می‌شوند، مادر خوب روان در نهایت به مادر بسیار خوبی تبدیل می‌شود که بیش از حد محافظ است و مانع از توانایی ما برای رویارویی با چالش‌های لازم برای رشد و تکامل شخصی می‌شود. بنابراین در مسیر باید به او اجازه داد که کاهش یافته یا از بین برود و فضایی برای رشد و کشف خود فراهم شود.

در مرحله‌ی بعد، واسالیسا باید با جنبه‌های تاریک‌تر روان خود روبرو شود، که توسط نیروهای بی‌رحم و متضاد که توسط خانواده ناتنی‌اش نمایندگی می‌شوند، تجسم یافته است. واسالیسا سعی می‌کند این سایه‌ها را آرام کند. در داستان، او سخت تلاش می‌کند تا مادر و خواهران جدیدش را راضی کند، اما می‌آموزد که آنها با اطاعت آرام نمی‌شوند. در حقیقت، هر زنی این سایه‌ها را در کمین روح خود دارد. نامادری نمایانگر جنبه‌های استثمارگر و طردکننده‌ی شخصیت است، که باید مستقیماً با اینها روبرو شد.

واسالیسا همچنین باید در تاریکی به کلبه‌ی بابا یاگا برود. همانطور که او راه می‌رود، به شهود خود توجه می‌کند، که در اینجا نماد عروسک است. هر قدمی که بر می‌دارد، به راهنمایی‌های درونی خود گوش می‌دهد و شهود خود را با خرده نان‌ها تغذیه می‌کند و قدرت آن را پرورش می‌دهد. پس از مواجهه با بابا یاگای مهیب، واسالیسا احساس ترس می‌کند، اما در مواجهه با قدرت مهیب جادوگر، پتانسیل قدرت مشابهی را در درون خود می‌یابد. این لحظه‌ی محوری، آغاز رهایی او از نقش دوشیزه‌ای سازگار و درمانده است.

قبل از اینکه واسالیسا ردای قدرت‌های بابا یاگا را بپذیرد، مسئولیت نگهداری از محل زندگی جادوگر را بر عهده می‌گیرد. زمانی که او صرف تمیز کردن و مرتب کردن همه چیز می‌کند نشان دهنده‌ی وظیفه ضروری توجه به فضای درونی شهود، غریزه و معنویت است. این فرآیند بر اهمیت پرورش شهود فرد تاکید می‌کند و توانایی آن را برای تشخیص بین بینش‌های ارزشمند (که توسط دانه‌های خشخاش نشان داده می‌شود) و حواس پرتی‌های بی اهمیت (که نمادی از کثیفی و آشغال‌هاست) تقویت می‌کند.

در نهایت، واسالیسا بار وحشتناک جمجمه را که نشان دهنده قدرت و بینش است، می‌پذیرد. همانطور که او آن را حمل می‌کند، متوجه می‌شود که جمجمه در واقع نه وحشتناک است و نه سنگین، بلکه یک چراغ راهنما است، با این قدرت که بخش‌هایی از زندگی او را که به او خدمت نمی‌کنند، پاک کرده و مسیر جدیدی را روشن می‌کند.

با زنان وحشی دیگر ارتباط برقرار کنید.

داستان جوجه اردک زشت یک داستان آشناست: در میان یک دسته جوجه اردک زرد کرکی، یکی از آنها متفاوت است و نظرها را جلب می‌کند. خواهر و برادرش این جوجه اردک زشت را اذیت می‌کنند. حتی مادرش هم در نهایت از او خسته می‌شود و به او می‌گوید که آرزو دارد او برود.

او می‌رود و هر جا می‌رود به خاطر زشتی‌اش مورد تمسخر قرار می‌گیرد. در زمستان، رودخانه‌ای که او در آن پارو می‌زند، یخ می‌زند. یک کشاورز مهربان او را قبل از اینکه یخ بزند، نجات می‌دهد. با فرا رسیدن بهار، جوجه اردک گله‌ای از قوها را می‌بیند، قوهایی که قبلاً با اشتیاق از دور مشاهده کرده است. او که احساس می‌کند چیزی برای از دست دادن ندارد، به سمت آنها می‌رود.

قوها در کمال تعجب او را به عنوان یکی از خودشان در آغوش می‌گیرند. جوجه اردک وقتی به انعکاس خود در آب نگاه می‌کند، می‌بیند که کت کودکانه‌اش را کنار زده و به پرنده‌ای سفید و زیبا تبدیل شده است. او تمام مدت یک قو بوده است.

در این داستان جوجه اردک زشت تبعیدی است. بسیاری از زنان وحشی احساس می‌کنند که آنها نیز در تبعید هستند. آنها از خانواده‌هایی می‌آیند که آنها را درک نمی‌کنند. آنها نمی‌توانند دوستانی پیدا کنند که واقعاً از آنها حمایت کنند یا روابط عاشقانه‌ای که آنها را کاملاً راضی کند.

مهم است که این داستان، در کودکی شروع می‌شود. در بسیاری از فرهنگ‌ها، از فرزندان دختر انتظار می‌رود که مطیع و سازگار باشند و با ارزش‌ها و عقاید خانواده‌شان همسو باشند. دختران جوانی که با این قالب جور در نمی‌آیند، اغلب احساس ناامیدی خانواده خود را احساس می‌کنند.

مادر اردک با یک درگیری روانی دست و پنجه نرم می‌کند که بین غرایز مادرانه‌ی ذاتی خود برای پرورش فرزند طرد شده‌اش و فشارهای اجتماعی که بر همنوایی و سازگاری تاکید دارند، دست و پنجه نرم می‌کند. در نهایت، میل او به همنوایی پیروز می‌شود و فرزندش را طرد می‌کند. مادر اردک نمادی از مادر درونی همه‌ی ماست. برای این که این مادر درونی شجاعت به دست آورد تا رفاه فرزندش را بر انتظارات اجتماعی ترجیح دهد، خودش نیاز به مادری، تربیت و حمایت دارد.

تبعید یک مکان منزوی و تنهایی است، که با گیر افتادن جوجه اردک در رودخانه‌ی یخ زده نشان داده شده است. بی‌حسی ناشی از منجمد شدن، به ظاهر مصون از احساسات، ممکن است به‌عنوان وسیله‌ای برای حفظ خود یا توانمندسازی اشتباه تعبیر شود. اما اینطور نیست. در حقیقت، چنین سردی فقط برای خفه کردن شعله‌ی پر جنب و جوش و خلاقانه‌ای است که در هسته‌ی زن وحشی می‌سوزد.

برای رهایی از چنگال هولناک تبعید، توجه به درد دلخراش اشتیاق درونی حیاتی است. عمیق‌ترین آرزوهای ما اغلب ذات و پتانسیل واقعی ما را آشکار می‌کنند، درست همانطور که اشتیاق جوجه اردک برای تعلق در میان قوهای زیبا نشان می‌دهد. جوجه اردک در آرزوی قو بودن، ناخواسته طبیعت و پتانسیل ذاتی خود را بازتاب می‌دهد. نه تنها جوجه اردک آرزو داشت که یک قو باشد، مادر قو نیز، که مظهر جوهر مادرِ واقعی و زن وحشی است، آرزوی فرزند گمشده‌اش را داشت، که مظهر ارتباط عمیق و اشتیاق برای تمامیت است.

تبعید، همانطور که از این داستان می‌بینیم، یک بدبختی بزرگ نیست، بلکه یک موهبت بزرگ است. اگر خود را در این موقعیت یافتید، عزاداری نکنید که نتوانسته‌اید خود را با یک قالب مطابقت دهید. شاد باشید زیرا بخش اساسی روح خود را پناه داده‌اید و آن را زنده نگه داشته‌اید. و اگر هنوز منتظر هستید تا دسته قوهای خود را بیابید، امید خود را از دست ندهید، از طبیعت وحشی خود درس بیاموزید و با دانستن اینکه تولد دوباره و بهار همیشه در راه است، با قلب خود ادامه دهید.

خلاصه نهایی

زن وحشی که در افسانه‌ها و داستان‌ها وجود دارد در درون روان نیز وجود دارد. هنگامی که زنان با این کهن الگو ارتباط برقرار می‌کنند، می‌توانند غریزه، قدرت و جامعه خود را بیدار کنند.

نکاتی که از این کتاب دریافت کردم

“زنانی که با گرگ ها می‌دوند” چندین پیام مهم را منتقل می‌کند که در سراسر کاوش روانشناسی و توانمندسازی زنانه طنین انداز می‌شود. در اینجا برخی از پیام‌های کلیدی موجود در کتاب آمده است:

1. بازیابی روح زن وحشی
   این کتاب بر اهمیت ارتباط مجدد با جنبه‌های ذاتی و رام نشده روان زنانه تأکید دارد. زنان را تشویق می‌کند تا غرایز، شهود و خلاقیت خود را در آغوش بگیرند و به خود واقعی آنها اجازه ظهور و شکوفایی می‌دهد.
2. رهایی از شرایط اجتماعی
   استس انتظارات اجتماعی و شرطی شدن فرهنگی را که اغلب ماهیت واقعی زنان را خفه می‌کند، به چالش می‌کشد. این کتاب زنان را تشویق می‌کند تا از باورهای محدودکننده و هنجارهای اجتماعی رهایی یابند و به آنها قدرت می‌دهد تا هویت خود را تعریف کنند و مسیرهای خود را بسازند.
3. در آغوش گرفتن چرخه زنانه
   کتاب ماهیت چرخه‌ای زندگی یک زن را برجسته می‌کند و به مراحل و فصول مختلفی که او تجربه می‌کند ارج می‌نهد. این کتاب زنان را تشویق می‌کند تا از خرد و پتانسیل تحول آفرین موجود در هر مرحله، از جمله تولد، رشد، از دست دادن و تجدید پذیری استفاده کنند.
4. شفا از زخم ها و تروما
   استس به زخم‌ها و آسیب‌هایی می‌پردازد که زنان ممکن است حمل کنند، چه شخصی و چه جمعی. این کتاب با تأکید بر اهمیت شفقت به خود، مراقبت از خود و ابراز وجود، راهنمایی‌هایی در مورد شفا و بازیابی قدرت شخصی ارائه می‌دهد.
5. خلاقیت به عنوان راهی برای خودیابی
   «زنانی که با گرگ ها می‌دوند» نقش خلاقیت را به عنوان وسیله‌ای برای خودیابی و توانمندسازی برجسته می‌کند. این کتاب زنان را تشویق می‌کند تا از بیان خلاقانه منحصربه‌فرد خود استفاده کنند و از آنها به عنوان وسیله‌ای برای رشد شخصی، شفا و ارتباط با زن وحشی درون خود استفاده کنند.
6. شهود و غریزه به عنوان راهنما
   کتاب بر اهمیت شهود و غریزه در مسیریابی در چالش‌های زندگی و انتخاب‌های معتبر تأکید می‌کند. زنان را تشویق می‌کند تا به راهنمایی‌های درونی خود اعتماد کنند و به غرایز خود به عنوان منابع قدرتمند خرد احترام بگذارند.
7. در آغوش گرفتن سایه
   استس اهمیت پذیرش و ادغام جنبه‌های سایه روان را بررسی می‌کند. این کتاب زنان را تشویق می‌کند تا ترس‌ها، آسیب‌پذیری‌ها و احساسات تیره‌تر خود را به رسمیت بشناسند و آن‌ها را بپذیرند و آن‌ها را به‌عنوان بخش‌های اساسی تمامیت خود بشناسند.
8. ارتباط با طبیعت و زنانگی الهی
   “زنانی که با گرگ ها می‌دوند” اهمیت ارتباط مجدد با طبیعت و نیروهای اولیه جهان طبیعی را برجسته می‌کند. این کتاب زنان را تشویق می‌کند تا زنانگی الهی را در درون خود و در دنیای اطرافشان ارج نهند و حس عمیقی از ارتباط و احترام را تقویت کنند.
9. رهایی از طریق داستان سرایی
   این کتاب بر قدرت داستان سرایی به عنوان ابزاری دگرگون کننده تاکید می‌کند. زنان را تشویق می‌کند تا داستان‌های خود را به اشتراک بگذارند، به داستان‌های دیگران گوش دهند و از خرد جمعی اسطوره‌ها و داستان‌های عامیانه قدرت و الهام بگیرند.
10. در آغوش گرفتن شادی، اشتیاق و اصالت
    استس زنان را دعوت می‌کند تا شادی، اشتیاق و اصالت را به عنوان جنبه‌های ضروری یک زندگی کامل در آغوش بگیرند. این کتاب زنان را تشویق می‌کند که از علایق خود پیروی کنند، شادی را پرورش دهند و با خود واقعی خود زندگی کنند.

به طور کلی، “زنانی که با گرگ ها می‌دوند” طیفی از پیام‌های توانمند را ارائه می‌دهد که زنان را به بازیابی قدرت، خرد و خلاقیت ذاتی خود دعوت می‌کند. این امر خودیابی، ابراز وجود و پذیرش هویت منحصر به فرد خود را به عنوان یک زن وحشی و توانمند تشویق می‌کند. این کتاب زنان را دعوت می‌کند که صادقانه زندگی کنند، غرایز خود را گرامی بدارند، و قدرت دگرگون کننده داستان‌ها و تجربیات خود را در آغوش بگیرند.