علل مهم ابتلا به بیماری‌های خودایمنی
افراد زیادی در سراسر جهان به بیماری‌های خودایمنی مبتلا می‌شوند، به طوری که این بیماری‌ها پس از سرطان و بیماری‌های قلبی، سومین رتبه از نظر شیوع را در بین بیماری‌های شایع دارند. داروهای ضدالتهابی، که بیشتر برای درمان بیماری‌های خودایمنی استفاده می‌شوند، بیشترین میزان فروش را در داروخانه‌ها دارند. در این مقاله قصد دارم آنچه که تصور می‌کنم در حال وقوع است را با شما به اشتراک بگذارم.
وقتی صحبت از بیماری‌های خودایمنی به میان می‌آید، مهم است که سوالات درستی مطرح کنیم. به جای اینکه بپرسیم چه چیزی باعث بیماری خودایمنی می‌شود (که هنوز پاسخ دقیقی برای آن وجود ندارد)، باید سوال کنیم که چه عواملی موجب نقص یا سرکوب سیستم ایمنی می‌شوند. همچنین باید بررسی کنیم که چه عواملی باعث می‌شوند میکروب‌های نهفته که در حالت عادی مشکلی ایجاد نمی‌کنند، فعال شوند و بیماری‌زا گردند، یا میکروب‌های بی‌ضرر به میکروب‌های مضر تبدیل شوند.
امروزه یکی از مشکلات اصلی در مواجهه با این بیماری‌ها این است که تنها داروهایی برای مدیریت علائم موجود است که هیچ‌کدام ریشه بیماری را از بین نمی‌برند. همانطور که حدس می‌زنید، این داروها، مانند پردنیزولون، عوارض جانبی خطرناکی برای بدن دارند.
محرک‌های شناخته شده بیماری‌های خود ایمنی
محرک‌های شناخته شده بیماری‌های خودایمنی
آنچه که تا به امروز می‌دانیم این است که بیماری‌های خودایمنی تحت تأثیر عوامل خاصی قرار می‌گیرند و می‌توانند شعله‌ور شوند. این عوامل عبارتند از:
- مواد شیمیایی
- سموم
- مشکلات گوارشی
- برخی داروها، مانند کورتیکواستروئیدها
- شیمی درمانی
- مواد مخدر
علل بالقوه و عجیب بیماری‌های خود ایمنی
۱. محیطی بیش از حد تمیز
وقتی یک نوزاد به دنیا می‌آید، سیستم ایمنی ذاتی را از مادر خود به ارث می‌برد و در طول زمان سیستم ایمنی اکتسابی نیز ایجاد می‌شود. این سیستم ایمنی در مواجهه با محیط و عوامل خطر تقویت می‌شود. بنابراین، بسیار مهم است که فرزند خود را در محیط بسیار استریل بزرگ نکنید، زیرا این کار قدرت سازگاری سیستم ایمنی او را کاهش می‌دهد.
۲. مشکل در گیرنده ویتامین D
ویتامین D نه تنها یک ویتامین است، بلکه یک استروئید بسیار قوی در بدن است که نقش مهمی در تنظیم سیستم ایمنی ایفا می‌کند. هر قسمت از سیستم ایمنی بدن به ویتامین D نیاز دارد. افراد مبتلا به بیماری‌های خودایمنی اغلب کمبود ویتامین D دارند.
۳. استرس‌های بزرگ زندگی
استرس‌های شدید مانند از دست دادن یک عزیز، طلاق یا از دست دادن شغل می‌توانند آغازگر بیماری‌های خودایمنی باشند. در بسیاری از موارد، افراد مبتلا به بیماری‌های خودایمنی گزارش داده‌اند که بیماری آنها پس از مواجهه با یک استرس بزرگ زندگی ظاهر شده است. این امر به این دلیل است که استرس موجب افزایش هورمون کورتیزول می‌شود که به نوبه خود سیستم ایمنی را ضعیف کرده و بدن را در برابر بیماری‌ها آسیب‌پذیرتر می‌کند.
۴. آنتی‌بیوتیک‌ها و از دست دادن میکروبیوم (دیس بیوزیس)
کاهش میکروب‌های طبیعی روده می‌تواند احتمال ابتلا به بیماری‌های خودایمنی را افزایش دهد. مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها یکی از عوامل اصلی این کاهش است، زیرا آنتی‌بیوتیک‌ها میکروب‌ها را از بین می‌برند و یا به‌طور کامل آنها را از بین می‌سازند.
چرا این موضوع اهمیت دارد؟ حدود ۸۰ درصد سیستم ایمنی بدن شما به میکروبیوم روده‌تان وابسته است. این میکروب‌ها در یک ارتباط پیچیده با سلول‌های بدن قرار دارند؛ به این صورت که بدن شما غذای لازم برای آنها را تأمین می‌کند و در عوض، این میکروب‌ها به دفاع از بدن کمک می‌کنند.
۵. ویروس اپشتن بار (EBV)
در مطالعات اخیر، ارتباطی میان ابتلا به ویروس اپشتین بار و افزایش احتمال بروز بیماری‌های خودایمنی مشاهده شده است. نکته قابل توجه این است که ۹۰ درصد جمعیت کره زمین به این ویروس مبتلا هستند، اما این ویروس به‌طور عادی در بدن باقی می‌ماند و تنها در شرایط خاصی فعال می‌شود.
ویروس اپشتین بار که گاهی به نام “بیماری بوسیدن” شناخته می‌شود، از طریق بزاق، خون و مایع منی منتقل می‌شود. این ویروس می‌تواند سلول‌های ایمنی خاصی (Th-17) را آلوده کند و عملکرد آنها را تغییر دهد. ویروس EBV پروتئینی تولید می‌کند که می‌تواند ژن‌ها را متصل کرده و کنترل کند. این فرآیند در صورت ایجاد شرایط مناسب، می‌تواند باعث بروز اختلالات خودایمنی شود.
شرایط محیطی که می‌توانند به فعال شدن این ویروس کمک کنند عبارتند از:
- استرس
- تابش اشعه به روده (مثلاً در هنگام انجام گرافی)
- ویتامین D پایین
- روی پایین
- مصرف مواد مخدر
- غذاهای GMO
- استرس بارداری (که گاهی باعث بهبودی بیماری‌های خودایمنی می‌شود)
همچنین، مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها و سایر داروهای خاص می‌تواند به بروز این مشکلات کمک کند.
۶. علل دیگر
علل دیگری که بخث برانگیز هستند و هنوز به تحقیقات بیشتری نیاز دارند، عبارت‌اند از:
- واکسن زدن: یکی از مباحثی که بسیار بحث‌برانگیز است و تحقیقات زیادی در مورد آن انجام شده، موضوع واکسن زدن است. در حالی که واکسن‌ها برای پیشگیری از بیماری‌ها ضروری هستند، برخی مطالعات به تأثیرات ممکن بر روی سیستم ایمنی و برخی بیماری‌های خودایمنی اشاره دارند.
- شیر خشک نوزادان: مصرف شیر خشک به جای شیر مادر می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های خودایمنی را افزایش دهد. شیر مادر حاوی ترکیباتی است که سیستم ایمنی کودک را تقویت می‌کند و از بروز بیماری‌ها جلوگیری می‌کند.
نتیجه‌گیری:
بیماری‌های خودایمنی یکی از معضلات پیچیده و رو به افزایش در سراسر جهان هستند. عواملی چون استرس، مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها، مشکلات میکروبیوم روده، و حتی ویروس‌ها مانند اپشتین بار، همگی می‌توانند در بروز این بیماری‌ها نقش داشته باشند. با این حال، علی‌رغم پیشرفت‌هایی که در فهم این بیماری‌ها حاصل شده است، هنوز بسیاری از عوامل دقیق آنها ناشناخته باقی مانده‌اند. از این‌رو، ضروری است که در تحقیقات و درمان‌های جدید، به جای تمرکز صرف بر علائم، به علل ریشه‌ای و محرک‌های محیطی توجه بیشتری شود.
برای مدیریت بیماری‌های خودایمنی، رویکردهایی مانند تغییرات در سبک زندگی، بهبود رژیم غذایی، و توجه به سلامت میکروبیوم ممکن است موثر واقع شوند. همچنین، به‌نظر می‌رسد که کاهش استرس، بهبود سطح ویتامین D، و اتخاذ روش‌های درمانی جایگزین می‌توانند راهکارهایی امیدوارکننده برای مدیریت این بیماری‌ها باشند.
منابع برای مطالعه‌ی بیشتر:
- Toll-like receptors activation, signaling, and targeting: an overview
- Toll-Like Receptors: Regulators of the Immune Response in the Human Gut
سلب مسئولیت:این مقاله فقط برای اهداف عمومی است و نباید برای خود تشخیصی استفاده شود و جایگزینی برای معاینه پزشکی، درمان، تشخیص و تجویز پزشکی نیست. قبل از مشورت با پزشک و دریافت معاینه، تشخیص و توصیه پزشکی، نباید هیچ تغییری در رژیم غذایی خود ایجاد کنید. در مورد هر گونه سؤالی که ممکن است در مورد یک وضعیت پزشکی داشته باشید، همیشه از پزشک خود مشاوره بگیرید.
مطالب زیر را حتما مطالعه کنید
دیدگاهتان را بنویسید