جغجغه

در برخی از سنت‌های بومی و شامنی، جغجغه ابزاری تشریفاتی است که برای شفا، سفر و اهداف آیینی استفاده می‌شود. جغجغه معمولاً از یک کدوی توخالی یا ظرفی پر از دانه، سنگ یا مواد دیگر ساخته می‌شود. برای ایجاد یک صدای موزون که اعتقاد بر این است که به تسهیل ارتباط معنوی، جابجایی انرژی و شفا کمک می‌کند، تکان داده می شود یا به صدا در می‌آید. جغجغه ندا دهنده روح است و دعای شامن‌ها را به چهار جهت می‌برد. بدن جغجغه مانند زمینی است که بر محور خود می‌چرخد. طبیب به کمک جغجغه، با دعای «روح بزرگ، اراده‌ات انجام شود»، سرنوشت مطلوبی را در آینده خود رقم می‌زند. جغجغه ما را راهنمایی می‌کند که برای تمام زمین دعا کنیم، نه فقط برای نیازهای شخصی خود. وقتی برای بهترین و والاترین خیر همه دعا می‌کنیم، هر چیزی که نیاز داریم برایمان فراهم می‌شود.

دعوت جغجغه

جغجغه می‌آید تا تو را به کار با کمک ابزار روح دعوت کند. اما مراقب باش، آنها بسیار تیز هستند و در صورت عدم استفاده آگاهانه، می‌توانند به تو و دیگران آسیب برسانند. ابزارهای قدیمی، الگوهای راکد و انرژی‌های قدیمی خود را کنار بگذار و ابزار طراحی روح را به دست بگیر. تو در حال قدم برداشتن آگاهانه همراه با روح بزرگ هستی. اکنون زمان کارهای شجاعانه است. اجازه نده که تردید تو مانع بیان و بروز تو شود.

شفای جغجغه

خدا را با زمزمه بخوان نه با فریاد. آنچه که دوست داری مطابق خواسته‌ها و انتظارات خود بسازی و دریافت کنی، از قبل وجود دارد و در مقابل تو ایستاده است. دنیا را فقط به نفع خود نچرخان. ابزارهای خالق به تو پیشنهاد شده تا از آنها برای خدمت به هدفی الهی استفاده کنی.