قدرت علمی موسیقی
موسیقی موتزارت، جونی میچل، ادل یا تازه واردانی مانند فرانک اوشن، موسیقی قدرتمندی است و در تمام فرهنگ‌ها در طول تاریخ وجود داشته است. اما چرا انسان‌ها موسیقی را اینقدر اعتیادآور و لذت بخش می‌دانند؟
موسیقی ترکیبی از فرکانس‌های صوتی و الگوهای پیچیده‌ای است که در هوا شناور هستند و در گوش شما با هم برخورد می‌کنند. درست مانند چشمان شما که نور را پردازش می‌کنند، گوش‌ها نیز امواج صدا را پردازش می‌کنند و حالت هیجان و گاهی اوقات لذت را در مغز ایجاد می‌کنند.
انسان از بسیاری از محرک‌ها مانند غذا، رابطه جنسی و مواد مخدر لذت می‌برد. اما از آنجایی که بسیاری از این محرک‌ها برای بقای انسان ضروری نیستند، بدن سیستمی ایجاد کرده است که در آن برای دستیابی به آنها به شما پاداش می‌دهد.
آنچه واقعاً اتفاق می‌افتد، انتشار یک انتقال دهنده عصبی در مغز به نام دوپامین است. دوپامین یک ماده شیمیایی است که باعث ایجاد احساس خوب در شما می‌شود. هنگامی که دوپامین به دنبال پاداشی مانند یک وعده غذایی خوشمزه یا برنده شدن در قرعه کشی آزاد می‌شود، این انتقال دهنده عصبی باعث ایجاد احساس لذت و رضایت می‌شود.
مطلب مرتبط: دوپامین چیست و علل کمبود آن کدامند؟
مواد مخدری مانند کوکائین از این مسیر با افزایش مقدار دوپامین یا بهتر است بگوییم جلوگیری از حذف آن استفاده کرده و باعث تحریک مداوم نورون‌ها می‌شود که لحظات لذت‌بخشی را ایجاد می‌کند.
موسیقی توانایی ایجاد حالت برانگیختگی را دارد و باعث گشاد شدن مردمک چشم‌ها می‌شود، فشار خون را بالا می‌برد و مغز در نواحی شنوایی، حرکتی و احساسی روشن می‌شود. حتی اگر موسیقی سود مستقیمی برای زنده ماندن نداشته باشد، این واکنش احساسی باعث آزاد شدن حس خوب دوپامین می‌شود.
موسیقی بدن ما را از نظر شیمیایی تغییر می‌دهد و باعث می‌شود احساس خوبی داشته باشیم و به همان ترتیبی که افزایش دوپامین ناشی از مواد مخدر باعث می‌شود که ولع بیشتری داشته باشید، موسیقی نیز اعتیادآور می‌شود.
دوپامین به بدن شما می‌گوید که پاداشی دریافت کرده و میل به جستجوی بیشتر را ایجاد می‌کند. با اینکه لذت موسیقی کاملاً ذهنی است و با تجربه فرهنگی و شخصی فرد در هم آمیخته است، تأثیرات شیمیایی آن در بین انواع نژاد بشر، ثابت و یکسان است.
دیدگاهتان را بنویسید