طرحواره بازداری هیجانی چیست و چطور می‌توانیم آن را درمان کنیم؟

طرحواره بازداری هیجانی یکی از ۱۸ طرحواره ناسازگار اولیه است که در طرحواره درمانی شناسایی شده است. این طرحواره به مشکل در بیان احساسات یا برقراری ارتباط با احساسات خود اشاره دارد. افراد مبتلا به این طرحواره ممکن است برای شناسایی، درک و برقراری ارتباط موثر احساسات خود دچار مشکل شوند.

مقاله مرتبط: تله‌ها و طرحواره‌ها و راه کمک گرفتن از آنها برای زندگی بهتر

در اینجا چند نکته کلیدی در مورد طرحواره بازداری عاطفی وجود دارد:

۱. روند رشد

طرحواره بازداری هیجانی می‌تواند در نتیجه عوامل مختلف ایجاد شود، از جمله تجربیات اولیه که در آن احساسات باطل، نامعتبر، سرکوب یا دلسرد شده‌اند. همچنین ممکن است از باورهای فرهنگی یا خانوادگی ناشی شود که از بیان عاطفی جلوگیری می‌کند یا کنترل احساسات را در اولویت قرار می‌دهد.

۲. باورهای اصلی

افراد دارای طرحواره بازداری هیجانی اغلب دارای باورهای اصلی مانند “احساسات ضعیف یا غیر ضروری هستند”، “من همیشه باید قوی و خونسرد باشم” یا “ابراز احساسات خطرناک است” دارند. این باورها به تمایل آنها برای مهار یا سرکوب احساسات‌شان کمک می‌کند.

۳. اجتناب عاطفی

افراد دارای طرحواره بازداری هیجانی معمولاً در راهبردهای اجتناب عاطفی را پیش می‌گیرند، مانند روشنفکری کردن احساسات، بی حس کردن خود، یا قطع ارتباط با احساسات خود. آنها برای شناسایی و نام گذاری دقیق احساسات خود دچار مشکل می‌شوند که منجر به احساس جدایی احساسی می‌شود.

۴. مشکل در بیان عاطفی

این طرحواره می‌تواند به صورت مشکل در بیان احساسات در روابط یا محیط‌های اجتماعی ظاهر شود. برای افراد ممکن است برقراری ارتباط موثر نیازها، خواسته‌ها و آسیب پذیری‌های خود چالش برانگیز باشد. آنها همچنین ممکن است برای درک و پاسخ به احساسات دیگران تلاش کنند، که می‌تواند مانع از توانایی آنها در ایجاد ارتباطات عمیق و معنادار شود.

۵. تأثیر بر عملکرد

طرحواره بازداری هیجانی می‌تواند به طور قابل توجهی بر حوزه‌های مختلف زندگی یک فرد تأثیر بگذارد. می‌تواند منجر به احساس پوچی درونی، قطع ارتباط و فقدان صمیمیت عاطفی در روابط شود. همچنین ممکن است منجر به مشکلاتی در مدیریت استرس، حل تعارضات، یا هدایت موثر چالش‌های عاطفی شود.

طرحواره درمانی با هدف کمک به افراد دارای طرحواره بازداری عاطفی، رابطه سالم‌تری با احساسات خود ایجاد کرده و بیان عاطفی را بهبود می‌بخشد. تکنیک‌های درمانی مانند درمان متمرکز بر هیجان، تمرین‌های ذهن‌آگاهی و تمرین‌های تجربی اغلب برای رسیدگی و درمان الگوهای اساسی بازداری هیجانی استفاده می‌شوند.

توجه به این نکته مهم است که پرداختن به طرحواره بازداری هیجانی ممکن است به کاوش تدریجی و دلسوزانه احساسات و همچنین یادگیری مهارت‌های تنظیم هیجانی مؤثر نیاز داشته باشد. کار با یک متخصص سلامت روان واجد شرایط که در طرحواره درمانی یا درمان متمرکز بر هیجان آموزش دیده است، می‌تواند راهنمایی و پشتیبانی شخصی را در پرداختن به این طرحواره به طور موثر ارائه دهد.

به یاد داشته باشید، جستجوی کمک حرفه‌ای همیشه برای درک جامع و درمان هر گونه نگرانی روانی توصیه می‌شود.