بیماری وسواس اجباری (OCD) چیست؟

اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) یک اختلال شایع، مزمن و طولانی مدت است که در آن فرد افکار غیرقابل کنترل و تکرار شونده (وسواس) و/یا رفتارهایی (اجبار) دارد که میل به تکرار آنها را دارد.

علائم و نشانه‌ها

افراد مبتلا به OCD ممکن است علائم وسواس، اجبار یا هر دو را داشته باشند. این علائم می‌تواند در تمام جنبه‌های زندگی مانند کار، مدرسه و روابط شخصی تداخل ایجاد کند.

وسواس فکری، اصرار یا تصاویر ذهنی مکرر است که باعث اضطراب می‌شود. علائم رایج آن عبارت‌اند از:

• ترس از میکروب یا آلودگی
• افکار ناخواسته ممنوعه یا تابو شامل رفتار جنسی، مذهبی یا آسیبی
• افکار پرخاشگرانه نسبت به دیگران یا خود
• قرار دادن وسایل به صورت متقارن یا در نظم کامل

اجبارها رفتارهای تکراری هستند که فرد مبتلا به OCD در پاسخ به یک فکر وسواسی تمایل به انجام آنها را احساس می‌کند. رفتارهای اجباری رایج عبارت‌اند از:

• تمیز کردن و/یا شستن بیش از حد دست‌ها
• چیدمان چیزها به روشی خاص و دقیق
• بررسی مکرر چیزها، مانند بررسی مکرر قفل در یا خاموش بودن فر
• شمردن‌های مکرر

دقت داشته باشید که همه آداب یا عادات، اجباری نیستند. همه ما گاهی اوقات چیزها را دوبار بررسی می‌کنیم. اما یک فرد مبتلا به OCD به طور کلی:

• نمی تواند افکار یا رفتارهای خود را کنترل کند، حتی زمانی که آن افکار یا رفتارها بیش از حد تشخیص داده شود.
• حداقل 1 ساعت در روز را صرف این افکار یا رفتارها می‌کند.
• هنگام انجام رفتارها یا تشریفات لذت نمی‌برد، اما ممکن است برای مدت کوتاهی از اضطراب ناشی از افکار خلاص شود.
• به دلیل این افکار یا رفتارها، مشکلات قابل توجهی را در زندگی روزمره خود تجربه می‌کنند.

برخی از افراد مبتلا به OCD، دارای اختلال تیک هستند. تیک‌های حرکتی حرکات ناگهانی، کوتاه و تکراری هستند، مانند پلک زدن و سایر حرکات چشم، شانه بالا انداختن و تکان دادن سر یا شانه. تیک‌های صوتی رایج شامل صداهای تکراری صاف کردن گلو یا خرخر کردن است.

علائم این اختلال ممکن است بیایند و بروند و به مرور زمان کاهش یابند یا بدتر شوند. افراد مبتلا به OCD ممکن است سعی کنند با اجتناب از موقعیت‌هایی که باعث ایجاد وسواس در آنها می‌شود، به خود کمک کنند یا ممکن است برای آرام کردن خود از الکل یا مواد مخدر استفاده کنند. اگرچه بیشتر بزرگسالان مبتلا به OCD تشخیص می‌دهند که کاری که انجام می‌دهند منطقی نیست، برخی از بزرگسالان و بیشتر کودکان ممکن است متوجه نباشند که رفتار آنها غیرعادی است. والدین یا معلمان معمولاً علائم OCD را در کودکان تشخیص می‌دهند.

اگر OCD درمان نشود، می‌تواند در تمام جنبه‌های زندگی اختلال ایجاد کند.

عوامل خطر ابتلا به OCD

OCD یک اختلال شایع است که بزرگسالان، نوجوانان و کودکان را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد. اکثر افراد در حدود سن 19 سالگی تشخیص داده می‌شوند و معمولاً در پسرها سن شروع زودتر از دختران است، اما شروع بعد از 35 سالگی نیز ممکن است اتفاق بیافتد.

علل OCD ناشناخته است، اما عوامل خطر آن عبارت‌اند از:

1. ژنتیک
   مطالعات دوقلوها و خانواده نشان داده است که افرادی که دارای اقوام درجه یک (مانند والدین، خواهر و برادر یا فرزند) هستند که OCD دارند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به OCD هستند.
2. ساختار و عملکرد مغز
   مطالعات تصویربرداری تفاوت‌هایی را در قشر پیشانی و ساختارهای زیر قشری مغز در بیماران مبتلا به OCD نشان داده است. به نظر می‌رسد ارتباطی بین علائم OCD و ناهنجاری‌ها در مناطق خاصی از مغز وجود دارد، اما این ارتباط مشخص نیست و تحقیقات هنوز در حال انجام است.
3. عوامل محیطی
   در برخی مطالعات ارتباطی بین ترومای دوران کودکی و علائم وسواس جبری گزارش شده است.
   همچنین در برخی موارد، کودکان ممکن است علائم OCD را به دنبال عفونت ‌های استرپتوککی نشان دهند، به این اختلالات عصبی خود ایمنی کودکان مرتبط با عفونت های استرپتوککی (PANDAS) می‌گویند.

درمان

درمان بیماری‌های روان، عوارض جدی زیادی دارند و به همین دلیل، من از آوردن آنها در این مقاله خودداری می‌کنم و در عوض مقاله‌ای جداگانه برای شما می‌نویسم که با کلیک روی این لینک می‌توانید آن را مطالعه کنید. در این مقاله درمان طبیعی که به نظر من بدون عوارض و با تاثیر بیشتر است را با شما به اشتراک می‌گذارم. اما شما قبل از انجام آن، حتما با پزشک خود مشورت کنید!!