علت پرخوری عصبی چیست و چگونه رابطه خود را با غذا بهبود ببخشیم؟

اختلالات خوردن میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد و عواقب آن می‌تواند برای زندگی فرد مخرب باشد. علیرغم دخالت غذا، مهم است که بدانیم اختلال خوردن در درجه اول مربوط به خود غذا نیست، بلکه بیشتر به ایجاد یک حس کنترل و ایمنی مربوط می‌شود و غذا ابزاری برای رسیدن به این هدف می‌شود. پرخوری عصبی، مانند بسیاری دیگر از اختلالات خوردن، از ارتباط سطحی فرد با غذا فراتر می‌رود و وسیله‌ای برای مقابله با پریشانی عاطفی است و حتی می‌تواند به عنوان یک اعتیاد رفتاری تلقی شود.

در جستجوی عمیق‌تر در مورد پرخوری عصبی، ما شرایط زیربنایی را که باعث ایجاد آن می‌شود و در نتیجه، چگونگی رسیدگی و حل آن را کشف می‌کنیم.

پرخوری عصبی چیست؟

پرخوری عصبی به معنی خوردن مقدار قابل توجهی غذا در مدتی کوتاه در مقایسه با سایرین تحت شرایط مشابه است. در طول این دوره‌ها، آنها احساس از دست دادن کنترل بر روی غذا خوردن خود می‌کنند که منجر به رفتارهای جبرانی مانند استفراغ خودساخته، ورزش بیش از حد، روزه گرفتن یا استفاده از ملین‌ها یا دیورتیک‌ها می‌شود. این اقدامات جبرانی تلاش‌هایی برای بازیابی حس کنترل در آنهاست.

تمایل به توضیح فیزیولوژیکی برای پرخوری (و یا هر بیماری دیگری)، معمولا علت اصلی و ریشه‌ای را که اغلب در تجارب دوران کودکی و روابط فرد نهفته است، پنهان می‌کند. افرادی که روابط مشکل‌دار یا ناکارآمدی با خانواده خود دارند، ممکن است از این روابط محافظت یا دفاع کنند، حتی اگر گاهی مسائل یا مشکلاتی در آنها وجود داشته باشد. این افراد به جای اذعان به ناکارآمدی یا رسیدگی به مشکلات، ممکن است خود را سرزنش کنند یا مسئولیت چالش‌ها را بر عهده بگیرند و خود را مقصر بدانند. برای درک واقعی و پرداختن به پرخوری عصبی، بازبینی شرایط عاطفی دوران کودکی و رویارویی با چگونگی روابط فعلی ضروری است.

تجربیات دوران کودکی افراد مبتلا به پرخوری عصبی با گس لایتینگ همراه است، جایی که واقعیت آنها توسط دیگران مورد سوال یا انکار قرار می‌گیرد. این می‌تواند منجر به احساس گیجی در فرد و سرکوب احساسات واقعی او شود. گاهی گس لایتینگ مکرراً اتفاق می‌افتد و باعث می‌شود افراد به خاطر هماهنگی با خانواده خود، احساسات خود را سرکوب کرده و انکار کنند.

همچنین سوء استفاده جنسی در دوران کودکی می‌تواند به پرخوری عصبی کمک کند، زیرا قربانیان ممکن است برای مقابله با واقعیت تحریف شده آزارگر هماهنگ شوند، احساسات واقعی خود را سرکوب کنند و از درون خود را دچار گس لایت کنند.

همانطور که گفته شد، گس لایتینگ و احساسات سرکوب شده با ایجاد بولیمیا و پرخوری عصبی مرتبط هستند، زیرا احساسات سرکوب شده به عنوان یک نیروی سمی در درون عمل می‌کنند که منجر به احساس مسمومیت و ظهور رفتارهای پرخوری عصبی می‌شود. فیلم «دختر، ازهم‌گسیخته» نمونه‌ای از چگونگی این دینامیک است.

یکی از شروط لازم برای پرخوری عصبی، گس لایتینگ است که اغلب ناشی از نادیده گرفته شدن مرزها و واقعیت‌های شخصی فرد در خانواده است. خانواده‌ها ممکن است درگیری‌ها و مشکلات شما را کم اهمیت جلوه دهند، محبت‌های ساختگی و قلابی بروز دهند، یا با هدایا شما را دستکاری عاطفی کنند و احساس ناتوانی و عدم کنترل در شما ایجاد کنند. این فقدان کنترل به احساس هویت فرد گسترش می‌یابد و در ایجاد مرزهای سالم و تعریف از خود در طول مراحل حیاتی زندگی، به‌ویژه فردیت او، اختلال ایجاد می‌کند. والدین خودشیفته ممکن است هویت متمایز فرزند خود را نادیده بگیرند، که منجر به از بین رفتن مرزهای او شده و احساس ناتوانی را تقویت کند و در نهایت به ایجاد بولیمیا به عنوان یک مکانیسم مقابله‌ای کمک می‌کند.

مقاله مرتبط: مکانیسم‌های مقابله‌ای (Coping Mechanisms)

در یک محیط ناکارآمد، افراد مبتلا به بولیمیا با کنار گذاشتن مرزهای خود و نادیده گرفتن حس واقعی خود سازگار می‌شوند و اصطلاحا خود را گس لایت می‌کنند تا در گروه اجتماعی خود پذیرفته شوند.

این کشمکش درونی باعث می‌شود آن‌ها از نظر عاطفی احساس ناکامل بودن کنند و تحت فشار احساسات سرکوب‌شده قرار بگیرند. آنها نمی‌توانند از منابع درد خود فرار کنند، که منجر به احساس درماندگی و ناامیدی می‌شود. بدون داشتن پناهگاه امنی برای حمایت، به مکانیسم‌های مقابله‌ای مخفیانه متوسل می‌شوند و سعی می‌کنند انرژی دریافتی و بیرونی خود را کنترل کنند.

رابطه این افراد با غذا منعکس کننده رابطه آنها با عشق است، ناامیدانه به دنبال راحتی و لذت هستند، اما پس از آن که آن را دریافت کردند احساس می‌کنند کنترلی ندارند. غذا به منبع ایمن و تنها راه پر کردن خلاء عاطفی آنها تبدیل می‌شود، حتی اگر به نظر یک محلول مسموم باشد. آنها با تسکین گرسنگی عاطفی خود با غذا، سعی می‌کنند درد ناشی از دیده نشدن، شنیده نشدن یا درک نشدن را کاهش دهند، اما پس از آن با آشفتگی درونی، انزجار از خود و شرم مواجه می‌شوند.

درمان پرخوری عصبی چیست؟

با توجه به توضیحات داده شده، برای درمان این مشکل اساسی، روند زیر را اجرا کنید:

۱. دست از خودفریبی و دستکاری عاطفی (Gaslighting*) بردارید.

اولویت اصلی برای کسانی که با پرخوری عصبی دست و پنجه نرم می‌کنند این است که از خودفریبی دست بردارند و گس لایتینگ (Gaslighting) خارجی را رد کنند. غلبه بر پرخوری عصبی مستلزم رهایی از گیر افتادن در نادیده گرفتن و گس لایتینگ است. بسیار مهم است که تشخیص دهید که در دوران تربیت خود، گس لایتینگ مداوم را تجربه کرده‌اید که شما را مجبور به سرکوب واقعیت خود کرده است. باورها، افکار و احساسات شما دائماً نادرست جلوه داده شده‌اند. این اتفاق باعث شده که نسخه تحریف‌شده‌ای از واقعیت تحمیل شده توسط خانواده‌تان را اتخاذ کنید و در واقع خود واقعی‌تان نباشید. چالش بزرگ در غلبه بر پرخوری عصبی، خنثی کردن سرکوب واقعیت اصلی و اصیل شماست که مدت‌ها پیش آن را مدفون کرده‌اید.

برای رهایی از این چرخه، باید از دفاع از واقعیت ساختگی که به شما تحویل داده شده است، دست بکشید. اهمیت و اعتبار احساسات، افکار و ادراکات خود را تصدیق کنید. گس لایت کردن خود و ارزش‌های خود را کنار بگذارید. هشیاری را در شناخت این الگوی سرکوب تمرین کنید و در جهت بازیابی حس واقعیِ واقعیت خود تلاش کنید.

* Gaslighting یا گس لایتینگ تجربه ذهنی است که در آن ادراک یک فرد از واقعیت به طور مکرر توسط شخص دیگری تضعیف یا زیر سوال می‌رود. در این مقاله به جای کلمات نادرست و برای رساندن مفهوم درست، از گس لایتینگ استفاده می‌کنم.

۲. نیاز‌های خود را برآورده کنید.

پرخوری ناشی از نیازهای احساسی برآورده نشده است که عمیقاً شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد. شما مشتاق شنیده شدن، دیده شدن، احساس شدن و درک شدن هستید، به دنبال احساس تعلق و مبارزه با تنهایی هستید. از نظر عاطفی، شما گرسنه هستید. تجارب گذشته ممکن است احساس نا امنی در روابط را به شما منتقل کرده باشد، و منجر به زندگی انفرادی و تنهایی شده باشد. تاییدی که شما شدیداً خواهان آن هستید را نمی‌توان از طریق دستکاری به دست آورد، که نمونه آن تلاش شما بر داشتن شکل و ظاهر بدنی مقبول است. این رویکرد بیهوده است. تایید واقعی دستکاری نمی‌شود.

از انزوا، شرم و ترس فاصله بگیرید و ارتباطات واقعی را در آغوش بگیرید. برای تغییر رابطه خود با غذا، ابتدا باید رابطه خود را با عشق متحول کنید. این سفری جامع و طولانی است و فراتر از یک مقاله کوتاه است. برای راهنمایی عمیق، به مقالات من در مورد تنهایی و عشق به خود مراجعه کنید.

۳. با احساسات منفی خود رو به رو شوید.

پرخوری تبدیل به پاسخی به احساسات منفی می‌شود که در نتیجه شرطی شدن برای انکار اعتبار آنها ایجاد می‌شود. در دنیای امروز، احساسات منفی هرگز تایید یا پذیرفته نشده‌اند، و این شما را به سرکوب و رد خودکار آنها سوق داده است. در نتیجه، هر زمان که منفی‌گرایی را تجربه می‌کنید، همانطور که آموزش دیده‌اید واکنش نشان می‌دهید: انکار، طرد، رد کردن و معتبر ندانستن این احساسات. این پاسخ منجر به تلاش برای خاموش کردن احساسات با غذا خوردن می‌شود، زیرا شما این باور را درونی کرده‌اید که احساسات منفی نباید وجود داشته باشند.

برای شکستن این الگو، رویکرد متفاوتی را تمرین کنید: به جای اجتناب از احساسات خود، رودررو با احساسات خود روبرو شوید. هر احساسی دارای ارزش است و حقیقتی شخصی دارد. آنها را در آغوش بگیرید، با آنها بنشینید و به پیام‌های آنها گوش دهید. اجتناب از مقاومت در برابر احساسات، بسیار مهم است، زیرا مقاومت آنها را فراتر از توانایی شما برای مدیریت تشدید می‌کند.

شما باید حقایق زیربنایی درون این احساسات را بپذیرید و به طور واقعی بیان کنید. در غیر این صورت، سمیت این احساسات ادامه خواهند یافت. چرخه پرخوری از نادیده گرفتن این احساسات، زمانی که هنوز کوچک هستند، بی توجهی به سیگنال‌های بدن، و نادیده گرفتن مراقبت از خود مانند خواب و تعیین حد و مرز ناشی می‌شود. در نهایت این غفلت منجر به موقعیتی می‌شود که مقابله با آن ضروری می‌شود و مسائل جزئی به چالش‌های بزرگ تبدیل می‌شوند.

۴. حد و مرزهای سالم ایجاد کنید.

ایجاد مرزهای سالم بسیار مهم است. این واقعیت را بپذیرید که تعریف خود و بیان خود، نه تنها قابل قبول، بلکه ضروری است. احساسات، افکار، نیازها، خواسته‌ها و ادراکات ذاتی شما، منحصر به فرد شما هستند. این فردیت جنبه جدایی ناپذیر سفر فعلی زندگی شماست. ایجاد تعادل بین پرورش هویت قوی و فراتر رفتن از محدودیت‌های خود به یک اندازه حیاتی هستند.

علیرغم محدودیت‌های گذشته، شما قدرت شکل دادن به انتخاب‌های خود را دارید و با این کار، در مقابل عواقب آن احساس درماندگی نمی‌کنید. پرورش حس تعریف شده‌ای از خود، کلید تصمیم گیری قدرتمندانه برای رفاه خود است.

تعیین مرزهای سالم به شما قدرت می‌دهد تا خود واقعی‌تان را در آغوش بگیرید، انتخاب‌های آگاهانه داشته باشید و با اعتماد به نفس زندگی کنید.

۵. از تمام حواس خود انرژی دربافت کنید.

خود را برای دریافت انرژی از طریق تمام حواس خود باز کنید. اغلب، ما احساس تخلیه انرژی داریم و اغلب انرژی دریافتی خود را فقط به آنچه به صورت خوراکی مصرف می‌کنیم، محدود می‌کنیم. با این حال، راه‌های جایگزین مختلفی برای تغذیه وجود دارد.

شما می‌توانید تغذیه را از راه‌های مختلف جذب کنید. به چیزی زیبا نگاه کنید و تصور کنید که انرژی آن را از طریق چشمان خود جذب می‌کنید و آن چیز تمام وجودتان را پر می‌کند.
خود را از طریق تنفس آگاهانه غنی کنید، هر استنشاق را تجسم کنید که به سلول‌ها، استخوان‌ها و اندام‌های شما انرژی احیاکننده تزریق می‌کند. خود را در حال باد کردن مانند یک بادکنک تصور کنید که سرشار از نشاطی جدید است.
با اجازه دادن به صداهای خوشایند برای پرورش و نشاط بخشیدن به شما، انرژی را از طریق گوش خود دعوت کنید.
جذب نشاط از طریق پوست خود را تجسم کنید، به گونه‌ای که گویی هر منفذ یکی ورودی برای احیای انرژی از دنیای اطراف شماست.

با پذیرفتن این شیوه‌ها، احساس رضایت بیشتری می‌کنید و کمتر تهی و خالی از انرژی می‌شوید، و نگرانی‌ها در مورد کالری شماری در این فرآیند کاهش می‌یابد.

۶. سلامت عاطفی خود را در اولویت قرار دهید.

تمرکز خود را تغییر دهید و سلامت عاطفی خود را بیش از هر چیز دیگری در اولویت قرار دهید. اگر با پرخوری عصبی مبارزه می‌کنید، احتمالاً لذت در زندگی شما جایگاه دوم را دارد. شما در واقع شبکه‌ای از بهانه‌ها را بافته‌اید، با این باور که یا سزاوار لذت نیستید یا این باور که لذت نباید دغدغه اصلی شما باشد. شجاعت برای تنظیم مجدد اولویت‌های خود را داشته باشید و اقدامات خود را حول دنبال لذت بودن متمرکز کنید.

مفهوم زندگیِ تنها بر اساس تعهد را رها و رد کنید. زندگی با شادی را انتخاب کنید، جایی که تصمیمات بر اساس آنچه برای شما لذت واقعی به ارمغان می‌آورد، هدایت می‌شوند. وجود خود را از یک کار طاقت فرسا به یک انتخاب دیگر تغییر دهید و خود را از چرخه تخلیه انرژی رها کنید. این تغییر نه تنها شما را جوان می‌کند، بلکه این باور غلط را که غذا تنها منبع لذت شماست، هرچند آلوده، از بین می‌برد.

۷. درک کنید که شفای واقعی یک فرآیند گام به گام است.

نزدیک شدن به درمان پرخوری عصبی به دیدگاه متفاوتی نسبت به مقابله با سایر چالش‌ها نیاز دارد. شما نمی‌توانید انتظار داشته باشید که همه جنبه‌ها را به یکباره درمان کنید. این یک رویکرد غیر واقعی است. درست مانند زندگی، شفای واقعی تدریجی است، سفری که زمان می‌برد تا آشکار شود.

وقتی یک اپیزود پرخوری را با قول «دیگر هرگز این کار را نمی‌کنم» تمام می‌کنید، ناخواسته فشار عاطفی را اضافه می‌کنید و همان چرخه‌ای را که به دنبال شکستن آن هستید، تقویت می‌کنید. ایجاد انتظارات بزرگ، کاهش وزن سریع، غلبه بر شرم، تصمیم گیری عالی و ایجاد مرزهای سالم، شبیه به آماده کردن خود برای یک شاهکار غیرممکن است. این انتظار مثل این است که ادعا کنید فردا ساختمان امپایر استیت را به فرانسه منتقل خواهید کرد. این هدف برای هر کسی و در هر کجا دست نیافتنی است.

درک کنید که شفای واقعی یک فرآیند گام به گام است. با کار کردن روی یک جنبه‌های بالا (برای مثال حد و مرز گذاشتن، دنبال کردن لذت و …) شروع کنید، بر آن مسلط شوید و سپس به جلو بروید. احتمال شکست را در آغوش بگیرید. آنها نشانه‌های شکست نیستند، بلکه گام‌های طبیعی در سفر هستند. استانداردهایی که شما بر خود تحمیل می‌کنید، دور از دسترس هستند و چرخه ای از شک به خود و خواسته‌های غیر واقعی را تداوم می‌بخشند. با مقایسه با دستاوردهای دیگران، خود گس لاست نکنید و نادیده نگیرید. مسیر شما منحصر به فرد است و سفر شما سرعت خاص خود را دارد.

تلاش برای تغییر همه رفتارهای با برچسب “بد” به طور همزمان، می‌تواند منجر به مجموعه‌ای از عودها و بازگشت آنها شود و باعث می‌شود شما حتی بیشتر از کنترل خارج شوید. این بازتاب بی کفایتی شما نیست، بلکه نتیجه ایجاد انتظارات دست نیافتنی است. پیشرفت تدریجی را در آغوش بگیرید، و گام به گام زمان را برای ریشه‌یابی شفای واقعی در نظر بگیرید.

۸. یک شیوه غذایی سالم در نظر بگیرید.

اگر به طور فعال جنبه عاطفی پرخوری عصبی خود را بررسی می‌کنید و آن را درمان می‌کنید، یک رویکرد غذا خوردن را برای رفاه خود در نظر بگیرید. غذا خوردن برای دستیابی به یک تجربه مثبت، به شدت با رژیم غذایی، کالری شماری یا خوردن بر اساس احساسات متفاوت است.

هنگامی که به قصد مصرف چیزی که واقعاً به شما احساس خوبی می‌دهد، به غذا نزدیک می‌شوید، انتخاب‌های شما هم از نظر نوع غذا و هم از نظر میزان آن، طبیعتاً با سلامتی شما همخوانی دارد.

بیایید با یک مثال توضیح دهیم: من ترجیح می‌دهم از یک تکه بزرگ کیک شکلاتی لذت نبرم، زیرا می‌دانم ممکن است باعث سردرد و سستی شود. در عوض، من یک سوپ مغذی را انتخاب می‌کنم که گرما و انرژی می‌دهد.

این رویکرد نه تنها شما را دوباره با حقیقت شخصی‌تان مرتبط می‌کند، بلکه احتمال تجربه پشیمانی که اغلب منجر به رفتار جبران و پاکسازی می‌شود را نیز به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد.  با اتخاذ این رویکرد آگاهانه برای غذا خوردن، به خود قدرت می‌دهید تا انتخاب‌هایی داشته باشید که به سلامتی شما احترام می‌گذارند و رابطه سالم‌تری با غذا ایجاد می‌کنند.

خلاصه

روند بهبودی از پرخوری عصبی پیچیده است و می‌تواند یک کتاب را پر کند. اما در این مقاله من جنبه‌های اساسی را در فهرستی که ارایه شد، خلاصه کردم. متعهد شدن به این مراحل منجر به یک تجربه شفابخش عمیق خواهد شد.

اکنون زمان آن است که خود واقعی خود را دوباره کشف کنید و افکار و احساسات خود را آشکارا به اشتراک بگذارید. واقعیت خود را بازیابید، تحت تأثیر دیگران قرار نگیرید و مهمتر از همه، دست از خودفریبی بردارید.

با پذیرفتن این تغییرات، آرامش درونی پیدا می‌کنید، تعارض‌ها را حل می‌کنید و زندگی پر از لذتی واقعی خواهید داشت.

---

سلب مسئولیت:این مقاله فقط برای اهداف عمومی است و نباید برای خود تشخیصی استفاده شود و جایگزینی برای معاینه پزشکی، درمان، تشخیص و تجویز پزشکی نیست. قبل از مشورت با پزشک و دریافت معاینه، تشخیص و توصیه پزشکی، نباید هیچ تغییری در رژیم غذایی خود ایجاد کنید. در مورد هر گونه سؤالی که ممکن است در مورد یک وضعیت پزشکی داشته باشید، همیشه از پزشک خود مشاوره بگیرید.