PH پوست چیست و چگونه pH پوست را تنظیم کنیم؟

PH نرمال پوست چقدر است؟

به یاد داشته باشید که pH خنثی عدد 7 در نظر گرفته می‌شود، هر چیزی که بالاتر از آن است، قلیایی و هر چیزی کمتر، اسیدی است. با این حال، پوست طیف وسیعی از pH دارد و اسیدیته آن بین 4 تا 7 است.

یک مطالعه قدیمی در سال 2006 منتشر شده در مجله بین المللی Cosmetic گزارش داده است که سطح pH ایده آل زیر 5 است.

نوزادان تازه متولد شده سطح pH نسبتاً بالایی در سراسر پوست خود دارند. با بزرگتر شدن نوزادان، سطح pH آنها به سرعت کاهش می‌یابد. میانگین pH پوست نوزادان در حدود 7 است. میانگین pH پوست بزرگسالان 5.7 است.

PH پوست بسته به ناحیه بدن شما متفاوت است. مناطقی که کمتر در معرض قرار دارند، مانند باسن، زیر بغل و ناحیه تناسلی، معمولاً دارای اسیدیته بالاتری هستند. این برخلاف صورت، سینه و دست‌های شماست که بیشتر قلیایی هستند.

چنین تفاوت‌هایی اغلب به دلیل تفاوت‌های سد اسیدی است.

عوامل دیگری که می‌توانند بر PH پوست تأثیر بگذارند عبارت‌اند از:

• سبوم و رطوبت پوست
• عرق
• ناحیه بدن
• ژنتیک و سن
• مواد شوینده
• لوازم آرایشی و پاک کننده
• محصولات ضد باکتری مانند صابون و ژل
• شرایط پوستی خاص

این عوامل می‌توانند منجر به نامتعادل شدن pH پوست شوند. داشتن pH بیش از حد بالای پوست می‌تواند احتمال ابتلا به آکنه را افزایش دهد.

چرا PH پوست مهم است؟

PH پوست نقش مهمی در وضعیت پوست دارد. این پوشش اسیدی کلید سد محافظ پوست است. این سد مواد مهاجم قلیایی (مانند سورفکتانت‌های خشن) را خنثی می‌کند، از رشد باکتری‌ها جلوگیری می‌کند و محیط اسیدی بهینه را که در آن فلور طبیعی پوست، یعنی باکتری‌های طبیعی پوست، می‌تواند رشد کند، بازیابی و حفظ می‌کند.

همانطور که فلور طبیعی روده (و به عبارت دیگر میکروبیوم روده) از روده در برابر میکروب‌های دیگر محافظت می‌کند، فلور طبیعی پوست و میکروب‌هایی که به طور طبیعی روی پوست ما زندگی می‌کنند نیز، از پوست ما در برابر عوامل خارجی و میکروب‌های مضر و پاتوژن‌ها محافظت می‌کند. از این طریق، این فلور طبیعی باعث جلوگیری از بسیاری بیماری‌های پوستی می‌شود.

مقاله مرتبط: همه چیز درباره باکتری‌های و ویروس‌های روده (میکروبیوم روده)

اگر PH پوست به محدوده قلیایی برسد، تعادل طبیعی آن به هم می‌خورد. لیپیدهای اپیدرمی اساسی نمی‌توانند سنتز شوند و پوست آب خود را از دست می‌دهد و خشک می‌شود. در این شرایط، لایه بیرونی پوست (یا اپیدرم) دیگر قادر نیست به عنوان یک سد محافظ عمل کند.

هنگامی که عملکرد سد پوست به خطر بیفتد، ممکن است خشک، حساس یا بیش از حد حساس شود. مستعد ابتلا به انواع عفونت‌ها، بیماری‌هایی مانند درماتیت آتوپیک و بیماری‌هایی مانند روزاسه شده و توانایی آن در محافظت از بدن به خطر افتاده است.

در صورت برهم خوردن PH پوست چه اتفاقی می‌افتد؟

همانطور که گفتیم، PH پوست نقش مهمی در حفظ سلامت و عملکرد آن دارد. سطح pH طبیعی پوست کمی اسیدی است و معمولاً بین 4.5 تا 5.5 متغیر است. اگر سطح PH پوست خیلی قلیایی (بالاتر از 5.5) یا خیلی اسیدی (زیر 4.5) شود، ممکن است چندین مشکل ایجاد شود:

1. خشکی و بی آبی پوست: PH بیش از حد قلیایی می‌تواند روغن‌های طبیعی پوست را از بین ببرد و منجر به خشکی، پوسته پوسته شدن و عملکرد سد مختل شود.
2. آکنه: PH بالاتر می‌تواند محیطی را ایجاد کند که باکتری‌های مولد آکنه در آن رشد کنند و به طور بالقوه منجر به ایجاد جوش شود.
3. تحریک پوست: PH بسیار دور از محدوده طبیعی PH پوست می‌تواند باعث تحریک، قرمزی و ناراحتی شود.
4. بیماری‌های مختلف پوستی: بیماری‌های پوستی مانند اگزما، التهاب پوست و درماتیت، انواع عفونت‌های پوستی (باکتریایی، ویروسی، قارچی و …)، مالاسزیا فولیکولیت و پیری زودرس پوست ممکن است در صورت اختلال در pH پوست، بدتر شوند