تکنیک‌های طبیعی برای کنترل سطح کورتیزول و مدیریت استرس

مقدمه

کورتیزول یک هورمون استرس است که در غده فوق کلیوی تولید می‌شود. این هورمون به بدن کمک می‌کند تا به شرایط استرس‌زا واکنش نشان دهد و با آن‌ها سازگار شود.

تولید کورتیزول

غدد فوق کلیوی که در بالای کلیه‌ها قرار دارند، مسئول تولید کورتیزول هستند. بخش بیرونی این غده‌ها، که بافت غده‌ای است، کورتیزول را تولید می‌کند. بخش داخلی غده، بتماماً بافت عصبی است که انتقال‌دهنده‌های عصبی را تولید می‌کند. این انتقال‌دهنده‌ها مانند هورمون‌ها عمل می‌کنند، با این تفاوت که ارتباط را از طریق سیستم عصبی منتقل می‌کنند، در حالی که هورمون‌ها این کار را از طریق خون انجام می‌دهند.

عملکرد کورتیزول

کورتیزول به استرس پاسخ می‌دهد و بدن را برای مواجهه با چالش‌ها آماده می‌کند. به عنوان مثال، وقتی با یک ببر مواجه می‌شوید، ضربان قلب افزایش می‌یابد، جریان خون به عضلات بیشتر می‌شود و هوشیاری ذهنی افزایش می‌یابد. اما در این شرایط، عملکردهایی مانند هضم و تولید مثل متوقف می‌شوند.

چالش‌های کاهش سطح کورتیزول

بسیاری از افراد تحت استرس قرار دارند و نمی‌توانند کورتیزول را کاهش دهند. دلیل این امر این است که غده‌های فوق کلیوی تنها یک کلید روشن دارند. در واقع، حدود ۱۰۰٪ مواقع، بیماری‌های خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید و لوپوس بعد از رویدادهای استرس‌زا رخ می‌دهند. این استرس‌ها می‌توانند شامل مرگ عزیزان، طلاق یا فشارهای روحی دیگر باشند.

استرس‌های روحی فشار زیادی به غده‌های فوق کلیوی وارد می‌کنند و حتی بیشتر از استرس‌های فیزیکی تأثیرگذارند. بسیاری از افراد تصور می‌کنند که با گذراندن یک رویداد استرس‌زا، استرس به طور کامل از بین می‌رود، در حالی که این‌گونه نیست. تأثیر استرس در طول زمان تجمعی است و این غده‌ها تنها کلید “روشن” دارند.

نشانه‌های فشار بر غدد آدرنال

شما می‌توانید از طریق احساس ذهنی خود در مورد میزان تحمل استرس و نحوه مقابله با آن، متوجه فشار بر غده‌های آدرنال شوید. اگر نمی‌توانید استرس را تحمل کنید و به راحتی تحریک می‌شوید، این نشان‌دهنده فشار بر غده‌های آدرنال است.

برای تشخیص میزان فشاری که روی غدد آدرنال است، وقتی به فردی نگاه می‌کنیم به دو چیز باید دقت کنیم:

• یکی اینکه چقدر استرس در بدن دارند،
• و دوم اینکه چقدر ذخیره سلامتی یا ریکاوری دارند و هر دو قسمت نیاز به اندازه گیری دارند.

وقتی فردی برای مدت طولانی در استرس باشد، ذخیره سلامتی خود، توانایی بهبودی و ذخیره خود را برای بازگشت و ریکاوری را از دست می‌دهد. اگر قدرت ریکاوری خود را از دست بدهید، میزان کمی استرس هم می‌تواند بر شما تأثیر بدی بگذارد. اما اگر قدرت بهبودی خوبی داشته باشید، استرس چندان شما را آزار نمی‌دهد.