خلاصه کتاب سایه ات را مالک شو اثر رابرت الکس جانسون

«گرامی داشتن و پذیرفتن سایه خود، یک تمرین عمیق معنوی است. این عمل به تمامیت بخشیدن و کامل شدن منجر می‌شود و در نتیجه مقدس است و مهم‌ترین تجربه زندگی به شمار می‌آید.»

رابرت الکس جانسون، سایه‌ات را مالک شو.

مقدمه

رابرت الکس جانسون نویسنده‌ای آمریکایی و تحلیل‌گر یونگی بود که از روانشناسی تحلیلی کارل یونگ پیروی می‌کرد.

در سن 11 سالگی، او در  یک تصادف شدید اتومبیل دچار تجربه‌ای نزدیک به مرگ شد و به بیمارستان منتقل گردید.

او دریافت که پوچی و تاریکی، در عین حال، جهانی سرشار از لذت و شگفتی است. در رؤیاهایش، دنیا را طلایی می‌دید. وقتی پزشکان جانش را نجات دادند و این رؤیاها پایان یافت، او دیگر نمی‌توانست زندگی را تحمل کند. در روند درمان، به او نشان داده شد که بدون توانایی انسانی، نمی‌توانست آنچه را که عمیقاً برایش ارزشمند بود، ببیند و همین امر او را به زندگی بازگرداند.

رابرت در ارتباط با دنیای بیرونی مشکلات بسیاری داشت. در مقطعی از زندگی به او لقب «پارسفال»، یا همان «نادان بی‌گناه»، داده بودند. او در طول زندگی‌اش بارها خود را در مرز باریک بین زندگی و مرگ یافت. اما کاوش در دنیای درونی به او کمک بزرگی کرد.

ملاقات او با یونگ نقطه عطفی در زندگی‌اش بود. او نوشت:

«دکتر یونگ به من گفت بیشتر وقت خود را تنها بگذرانم، اتاقی جداگانه در خانه داشته باشم که فقط برای کار درونی استفاده شود و هرگز به هیچ سازمان یا جمعی نپیوندم… دکتر یونگ به من گفت ناخودآگاه از من محافظت می‌کند، هر آنچه که برای زندگی‌ام نیاز دارم به من می‌دهد و تنها وظیفه‌ی من انجام کار درونی‌ام است. همه چیزهای دیگر از این ناشی می‌شود. او گفت اینکه در این زندگی چیزی به‌طور ظاهری انجام دهم یا نه، اهمیتی ندارد؛ زیرا وظیفه‌ی اصلی من کمک به تکامل ناخودآگاه جمعی است.»
رابرت الکس جانسون، مجموعه خاطرات (کارل یونگ، اما یونگ، تونی وولف)

در سن 54 سالگی، رابرت که در زندگی خود احساس سردرگمی می‌کرد، تصمیم گرفت به تنهایی به هند سفر کند. پس از یک سفر طولانی و طاقت‌فرسا و از دست دادن چمدان‌هایش، به هتل رسید و تنها چیزی که می‌خواست این بود که تمام روز بخوابد. اما وقتی از پنجره بیرون را نگاه کرد، زیبایی منظره او را شگفت‌زده کرد. پس از دهه‌ها، او برای دومین بار جهان طلایی را تجربه کرد. به او فرصتی دوباره داده شد. اگر به دنیای درونی اعتماد کنید، آن از شما مراقبت خواهد کرد.

جهان طلایی همیشه وجود دارد؛ این یک تصور غلط است که فکر کنیم باید آن را تولید یا کسب کنیم. این جهان نه مکانی دیگر است و نه زمانی دیگر، بلکه حالتی از آگاهی است؛ تجربه‌ای که برای هر فرد، در هر زمان و مکانی در دسترس است. «پادشاهی آسمان در درون است.»

رابرت کتاب‌های متعددی منتشر کرده است، از جمله: «او: درک روان‌شناسی مردانه»، «او: درک روان‌شناسی زنانه»، و «سایه‌ات را مالک شو: درک جنبه تاریک روان». در اینجا بر کتاب سوم تمرکز خواهیم داشت.

در دوران ما، «آب حیات» نه در دنیای بیرونی بلکه در درون یافت می‌شود. کاوش دنیای درونی مهم‌ترین وظیفه زندگی ماست.

برای این منظور، فرد باید فراتر از ایگو (آنچه به‌طور آگاهانه هستیم و می‌دانیم) برود و وارد سایه شود. رابرت به استفاده اولیه یونگ از این اصطلاح اشاره دارد، یعنی بخشی از وجودمان که نمی‌بینیم یا نمی‌شناسیم (هر چیزی که بخشی از ناخودآگاه است).

تصورات غلط درباره سایه

مفاهیم اشتباه بسیاری پیرامون سایه وجود دارد. اغلب آن را به‌عنوان چیزی شیطانی، تاریک و قابل اجتناب می‌دانند، اما این تصور درست نیست.

سایه بخشی جدا از انسان یا تجسم شیطان نیست، بلکه بخشی از وجود شماست. سایه را نمی‌توان و نباید نادیده گرفت، زیرا این کار به معنای مخالفت با خود است.

ما همگی سایه‌ای داریم که پشت سرمان حرکت می‌کند (هم به معنای واقعی و هم به شکل استعاری). سایه تصویر آینه‌ای از خود ماست که نمی‌توانیم آن را ببینیم. این بخش از شخصیت ما نمایانگر جنبه‌هایی است که در ما فقدان دارند و نقشی جبران‌کننده ایفا می‌کند تا به تمامیت شخصیت ما کمک کند.

به‌عنوان مثال، سایه‌ی یک مجرم احتمالاً شامل تمایلات خشونت‌آمیز نمی‌شود، بلکه برعکس، صداقت، مهربانی و احساس ارتباط را در بر دارد.
سایه یک فرد خجالتی ممکن است جسارت، تعهد و مسئولیت‌پذیری باشد.

هنگامی که فرد تنها جنبه‌های مثبت و برجسته خود را نمایش می‌دهد و احساسات و درون‌مایه‌های خود را انکار می‌کند، مثلاً برای دوست‌داشتنی بودن یا اجتناب از تعارض، این انکار باعث می‌شود که احساسات سرکوب‌شده به سایه منتقل و به‌صورت ناخودآگاه بر دیگران فرافکنی شود.

ما باید بپذیریم که توانایی انجام کارهای خوب و بد را داریم؛ این واقعیت است. انکار تاریکی به معنای انکار نیمی از وجودمان است. با این حال، بیشتر ما در جستجوی زندگی پر از نیکی، آرامش و خوشبختی هستیم.

سایه نباید دشمن ما تلقی شود، بلکه دوست ماست. درون سایه، طلایی خالص نهفته است که منتظر ادغام در شخصیت ماست.

سایه تنها زمانی خصمانه می‌شود که نادیده گرفته شود یا اشتباه فهمیده شود. در این حالت، سایه کنترل ما را به دست می‌گیرد، زیرا ما نمی‌خواهیم خودمان این مسئولیت را بپذیریم.

شما یا می‌توانید در زندگی توسط سایه هدایت و راهنمایی شوید، یا اینکه توسط آن کشیده شوید، که این امر به رفتارهای عصبی منجر خواهد شد.

قداست تنها از نیکی حاصل نمی‌شود؛ بلکه اتحاد میان نیکی و بدی است که راه را به سوی فراتر از خود باز می‌کند.