خلاصه کتاب بیدار کردن ببر: درمان تروما و بازگرداندن انرژی زندگی

مقدمه: چگونه خود را از تروما رها کنیم

تروما به شکلی بر همه ما تأثیر می‌گذارد. چه ناشی از یک حادثه، بیماری، یا حتی استرس‌های روزمره باشد، رویدادهای آسیب‌زا می‌توانند حس امنیت ما را از بین ببرند و ما را با علائمی گیج‌کننده تنها بگذارند. با این حال، دانشی شگفت‌انگیز وجود دارد که می‌توانیم از آن بهره بگیریم تا بهبود یابیم و خود را از بند تروما آزاد کنیم.

این دانش، به شکلی غیرمنتظره، از دنیای حیوانات الهام گرفته شده است. در این مطلب، با برخی تکنیک‌های ابتدایی بدنی (Somatic) آشنا خواهید شد که می‌توانید از آن‌ها برای آزادسازی انرژی‌های انباشته‌شده، بازیابی تاب‌آوری و بازپس‌گیری حس زندگی و معنا استفاده کنید. این تکنیک‌ها راهی برای دوستی با تجربیات درونی بدنتان و پاک کردن اثرات تروما فراهم می‌کنند.

به خاطر داشته باشید که این مطلب جایگزین حمایت از یک متخصص آموزش‌دیده نیست. اگر احساس می‌کنید دچار اضطراب شدید هستید یا افکار خودآسیب‌رسانی دارید، لطفاً با یک پزشک، متخصص سلامت روان یا یک خط کمک‌رسانی تماس بگیرید تا به کمک و مراقبت دسترسی پیدا کنید.

حال بیایید سفر خود را به سوی بهبودی آغاز کنیم.

استرس، حیوانات و بدن

یک کودکی آزاردهنده، یک حمله خشونت‌آمیز، یا تصادف رانندگی. تروما می‌تواند از منابع مختلفی ناشی شود، اما با وجود تفاوت‌ها، جای زخم‌های مشابهی از خود باقی می‌گذارد. زخم‌هایی که حتی زمانی که نامرئی هستند، می‌توانند ناتوان‌کننده باشند.

تروما باعث ایجاد مجموعه‌ای از علائم جسمی، احساسی و روانی می‌شود. این علائم ممکن است شامل اضطراب، افسردگی و یادآوری‌های ناگهانی (فلش‌بک‌ها) باشد. همچنین ممکن است به انواع دیگر علائم گسترش یابد، مانند مشکلات خواب، دردهای مزمن، گسستگی (dissociation)، احساس خستگی ذهنی (spaciness) و بیماری‌های بدنی، یعنی بیماری‌هایی که مستقیماً بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهند، نه ذهن را. اگر تجربه تروما داشته‌اید، ممکن است احساس انزوا کنید، اما شما تنها نیستید. تقریباً همه افراد در طول زندگی، به نوعی با تروما مواجه می‌شوند.

اما تروما دقیقاً چیست و چرا چنین تأثیر پایداری بر زندگی ما می‌گذارد؟

یک سرنخ جذاب را می‌توان در زیست‌شناسی و رفتار حیوانات وحشی یافت. حیوانات وحشی به طور مداوم با تهدیدها و خطراتی همچون شکار، جراحت، شرایط آب و هوایی سخت و گرسنگی مواجه هستند. با این حال، جالب است که این حیوانات به ندرت مانند انسان‌ها از تروما رنج می‌برند. چرا این‌طور است؟ چطور حیوانات وحشی در مواجهه با سختی‌های شدید می‌توانند زنده بمانند و حتی شکوفا شوند؟ در حالی که ما انسان‌ها پس از رویدادهای آسیب‌زا چنین تقلا می‌کنیم و مدت‌ها درگیر می‌مانیم؟

چه چیزی می‌توانیم از آن‌ها یاد بگیریم؟

برای پاسخ به این سؤالات، باید درک کنیم که حیوانات – چه انسان و چه غیرانسان – چگونه به خطر واکنش نشان می‌دهند. هنگامی که با یک چالش یا تهدید مواجه می‌شویم، پاسخ استرس واکنش طبیعی بدن ما برای آماده‌سازی برای اقدام است.

پاسخ استرس شامل مجموعه‌ای از تغییرات فیزیولوژیکی است. قلب ما سریع‌تر می‌تپد، تنفس‌مان تندتر می‌شود، عضلاتمان منقبض می‌شوند و نسبت به محیط اطراف خود بیش‌ازحد هوشیار می‌شویم. این تغییرات به ما کمک می‌کنند تا منابع و انرژی بدن خود را برای مقابله با تهدید بسیج کنیم.

همان‌طور که خواهیم دید، این تجمع انرژی می‌تواند در تروما نقش داشته باشد. اغلب درباره واکنش «جنگ یا گریز» می‌شنویم. در مواجهه با یک تهدید ترسناک، حیوانات می‌توانند یا به‌طور تهاجمی بجنگند یا با تمام سرعت فرار کنند. اما گاهی اوقات با موقعیتی مواجه می‌شویم که بیش از حد سنگین یا ناامیدکننده است، به‌گونه‌ای که جنگیدن یا فرار کردن امکان‌پذیر نیست. در چنین شرایطی، واکنشی به نام «یخ‌زدگی» (freeze response) را تجربه می‌کنیم. زمانی که جنگ یا گریز برای بقای ما کافی نیست، بدن ما صرفاً بی‌حرکت می‌شود.