خلاصه کتاب مربیگری برای عملکرد بهتر اثر

مقدمه: آشنایی با اصول کوچینگ و مدل GROW

پیش از اینکه سر جان ویت‌مور اولین نسخه کتاب کوچینگ برای عملکرد بهتر را در سال ۱۹۹۲ بنویسد، واژه‌ی «کوچ» تنها به فردی اطلاق می‌شد که ورزشکاران را آموزش می‌داد.

در واقع، ویتمور خود حرفه‌اش را به‌عنوان یک راننده مسابقه آغاز کرد و سپس به‌عنوان مربی تنیس با عملکرد بالا فعالیت داشت. کوچینگ در مفهوم کسب‌وکار نسبتاً جدید است.

ویتمور زمانی به اصطلاحِ «کوچینگ عملکرد» روی آورد که به این نکته رسید که تکنیک‌هایی که به تاجران در زمین تنیس آموزش می‌داد، برای آن‌ها خارج از میدان مسابقه نیز بسیار مفید است.

در اوایل دهه ۸۰، ویتمور شرکت Performance Consultants را راه‌اندازی کرد؛ سازمانی که مفهوم کوچینگ رهبری و عملکرد را ترویج داد. او با همکاری شرکت مشاوره مدیریتی مک‌کینزی، فرصت یافت تا روش‌های خود را در قالب مدلی به نام GROW برای کوچینگ عملکرد تدوین کند. از آن زمان، کوچینگ کسب‌وکار به یک صنعت بزرگ تبدیل شده است.

این رشد صنعت مدیون موفقیت کوچینگ به‌عنوان یک استراتژی توسعه رهبری است و به همین دلیل روش‌های ویتمور، از جمله مدل GROW، همچنان اهمیت دارند. امروزه، کسب‌وکارهای با عملکرد بالا به رهبرانی با هوش هیجانی بالا وابسته هستند.

ما از تئوری‌های ابتداییِ پاداش و تنبیه در روانشناسی انگیزشی فاصله گرفته‌ایم و اکنون به دورانی رسیده‌ایم که سازمان‌ها باید به کارکنان خود معنا بدهند تا موفق شوند. دیگر افراد تنها برای شرکت‌ها کار نمی‌کنند؛ این شرکت‌ها نیز باید برای آنها کار کنند.

کوچینگ، مهارت کمک به افراد برای غلبه بر موانع درونی، یافتن بهترین مسیر و ارائه استقلال واقعی در کار آنهاست؛ کوچینگ، هوش هیجانی در عمل است.

نسخه بیست و پنجمین سالگرد کوچینگ برای عملکرد بهتر تمام چیزهایی را که ویتمور در طی یک‌چهارم قرن پیشرو در صنعت کوچینگ آموخت، در خود گنجانده است. این کتاب برای رهبران و کوچ‌ها، راهنمایی ضروری برای توسعه فرهنگ‌های با عملکرد بالا است.

در این خلاصه، چهار گام مدل GROW – اهداف، واقعیت، گزینه‌ها و اراده – را مرور می‌کنیم و به شما ایده‌ای از نحوه استفاده عملی آن می‌دهیم. اما پیش از آن، اصول اصلی کوچینگ برای عملکرد را بررسی می‌کنیم.

اصول کوچینگ عملکرد (Performance Coaching)

کوچینگ، در اصل، فرایندی است که شامل ایجاد رابطه‌ای با فرد کوچ‌شونده و هدایت او در مسیر توسعه عملکردی‌اش می‌شود. در این فرآیند، هدف شما این است که موانع درونی که قابلیت‌های فرد را محدود می‌کنند، از بین ببرید.

برای تصور بهتر این مفهوم، می‌توان کوچینگ را با استراتژی دیگری به نام «مربی‌گری» مقایسه کرد. در یک رابطه مربی‌گری، مربی دانش خود را به شاگرد منتقل می‌کند و تمرکز بر تجربه مربی است. یادگیری در اینجا از طریق آموزش مستقیم صورت می‌گیرد.

اما کوچینگ متفاوت است. هدف کوچینگ تمرکز بر تجربه کوچ‌شونده است، در حالی که کوچ به او کمک می‌کند تا موانع درونی خود را از سر راه بردارد. شما به او کمک می‌کنید که بر مسائلی مانند شک و تردید به خود، کمبود رضایت و یا انگیزه‌ی پایین غلبه کند.

کوچینگ بر اصول آگاهی و مسئولیت استوار است؛ به این معنا که فرد هم نسبت به خود و هم نسبت به روابطش با دیگران آگاه و مسئول باشد.