خلاصه کتاب فرمول: قوانین جهانی موفقیت

مقدمه

امروزه مردم تمایل عمیقی به درک عواملی که منجر به موفقیت می‌شود، دارند. محققان متعددی مجموعه‌ی داده‌های گسترده مرتبط با موفقیت در زمینه‌هایی مانند ورزش، کسب‌وکار و نوآوری را تجزیه و تحلیل کرده‌اند و یک سری الگوهای ثابت را در حوزه‌های مختلف دستاوردهای انسانی کشف کرده‌اند. کتاب «فرمول: قوانین جهانی موفقیت» خلاصه‌ی قوانین موفقیت و تحقیقات علمی که زیربنای هر یک از آنهاست را تشریح می‌کند. برای اهداف علمی، موفقیت به عنوان پاداشی تعریف می‌شود که از جوامع خود دریافت می‌کنیم. بنابراین هم خارجی و هم جمعی است.

قانون اول: عملکرد باعث موفقیت می‌شود، اما زمانی که عملکرد قابل اندازه گیری نباشد، شبکه‌ها باعث موفقیت می‌شوند.

در مطالعه‌ای دانشجویانی که در بوستون لاتین، یک مدرسه نخبه لاتین تحصیل می‌کردند را با دانشجویان دیگر، مقایسه کردند. اقتصاددانان دریافتند که فارغ‌التحصیلان لاتین بوستون چهارمین رتبه‌ی میانگین نمره‌ی SAT را در ماساچوست داشتند. این در ابتدا نشان داد که حضور در این مدرسه منجر به نمرات SAT بالاتر می‌شود. با این حال، محققان دریافتند که هیچ تفاوتی در نمرات SAT بین فارغ التحصیلان لاتین بوستون و غیر فارغ التحصیلان وجود ندارد. این داده‌ها نشان می‌دهد که تفاوت مشاهده شده در نمرات آزمون به دلیل افزایش عملکرد مدرسه نیست. بلکه نشان دهنده‌ی این واقعیت است که افراد موفق بدون توجه به موسسه آموزشی که در آن شرکت می‌کنند، تمایل به برتری دارند. بنابراین، شهرت و اعتبار مدرسه لزوماً چیزی نیست که باعث عملکرد بهتر دانش آموز می‌شود. بلکه این توانایی‌های خود دانش آموز است که به اعتبار مدرسه کمک می‌کند.

این مفهوم توسط مجموعه‌ی داده‌های دیگری تقویت می‌شود که نشان می‌دهد میانگین درآمد سالانه‌ی فارغ التحصیلان آیوی لیگ برابر با افرادی است که در مدرسه آیوی لیگ پذیرفته شده‌اند اما از موسسه‌ی دیگری فارغ التحصیل شده‌اند.

این نشان می‌دهد که همه جنبه‌های موفقیت را نمی‌توان تنها با معیارهای عملکرد مانند امتیازات SAT یا حقوق تعیین کرد. در شرایطی که معیارهای عینی وجود ندارد، موفقیت اغلب توسط شبکه‌ها شکل می‌گیرد. این پدیده در دنیای هنر مشهود است، جایی که هنرمندان از طریق ارتباط با گالری‌ها و موزه‌های خاص اعتبار کسب می‌کنند. برعکس، گالری‌ها و موزه‌ها با نمایش هنرمندانی که به‌عنوان برجسته شناخته می‌شوند، شهرت خود را افزایش می‌دهند. بنابراین، این یک رابطه دوجانبه‌ی سودمند است که در آن هر دو طرف به موفقیت و اعتبار یکدیگر کمک می‌کنند.

موفقیت به عنوان یک حلقه بازخورد عمل می کند که در آن گالری ها با به نمایش گذاشتن هنرمندان مشهور شهرت خود را می سازند و این هنرمندان نیز به نوبه خود با نمایش در گالری های معتبر شهرت خود را تثبیت می کنند. پس از رسیدن به موفقیت، تمایل متقابل به حفظ موقعیت بالا وجود دارد. به طور قابل پیش بینی، موفقیت اکثر هنرمندان را می‌توان با تجزیه و تحلیل الگوهای پنج نمایشگاه اول آنها پیش بینی کرد. هنرمندان باسابقه‌ی و برجسته به طور مداوم در مکان‌های معتبر نمایشگاه می‌گذارند، در حالیکه هنرمندان محلی معمولاً این کار را نمی‌کنند. داده‌ها نشان می‌دهد که از نیم میلیون هنرمندی که در موسسات سطح پایین شروع به کار کرده‌اند، تنها ۲۲۷ نفر به نمایشگاه در گالری‌های معتبر پیشرفت کردهاند. هنرمندان موفق با تنوع بخشیدن به آثارشان و ترویج فعال هنرشان در گالری‌های متعدد، به جای چسبیدن منحصرا به چند گالری، به این مهم دست می‌یابند. آنها فرصت‌های خود را ارزیابی می‌کنند و به طور موثر از آنها استفاده می‌کنند.

بنابراین، شبکه‌ها نقش محوری در تعیین موفقیت فردی دارند. عملکرد باید با فرصت‌ها تکمیل شود.

قانون دوم: عملکرد محدود است، اما موفقیت نامحدود است.

قانون دوم عوامل پنهانی که انتخاب‌های ما را شکل می‌دهند را توضیح می‌دهد. این قانون به ما می‌گوید که چرا کارشناسان وقتی سعی می‌کنند بهترین شراب‌ها یا کارآمدترین نوازندگان ویولن را انتخاب کنند، محکوم به شکست هستند. این قانون توضیح می‌دهد که چرا رقبای تایگر وودز در زمانی که او در زمین گلف هست به طور قابل توجهی بدتر بازی می‌کنند و چرا آخرین مصاحبه‌شونده تقریباً همیشه شغل را می‌گیرد.

عملکرد ما عموماً از منحنی زنگی پیروی می‌کند. هرگز یک دونده‌ی المپیکی وجود نخواهد داشت که بتواند سریعتر از یک فراری بدود. ما می‌دانیم که فراتر از یک نقطه‌ی خاص، تفاوت عملکرد در میان مدعیان برتر بسیار جزئی می‌شود و اندازه گیری آن دشوار است. در حالیکه عملکرد یک عامل حیاتی در دستیابی به موفقیت است، چالش در این واقعیت نهفته است که این تفاوت‌ها اغلب آنقدر جزئی هستند که تقریباً غیرقابل اندازه گیری هستند.

با توجه به محدودیت‌های عملکرد، یافتن راه‌های کوچک برای متمایز کردن خود بسیار مهم است. این امر بر اهمیت شناسایی و استفاده از هر مزیت جزئی که می‌تواند فرد را از رقبا متمایز کند، تأکید می‌کند.